Blogposts

Blog

Geplaatst op zaterdag 10 september 2022 @ 00:00 door Travelboy , 1218 keer bekeken

"Ik heb geen papieren en geen huis, maar teruggaan is voor mij geen optie. Ik probeer mijn situatie te verbeteren door naar protesten te gaan en actie te voeren."
 

Afgelopen zondag bezocht ik de door MiGreat georganiseerde demonstratie op Museumplein. De hulporganisatie wilde op deze manier aandacht vragen voor de crisissituatie in Ter Apel en actievoeren voor een humaan asielbeleid. Want van dat laatste is op dit moment, zoals de afgelopen maanden steeds duidelijker werd, bepaald geen sprake.

 

Er waren verschillende sprekers, waaronder LGTB Asylum Support, een organisatie die lhbtqi+-asielzoekers steunt. Mensen die hun land ontvluchten omdat ze daar door hun geaardheid niet veilig zijn, lopen in de asielzoekerscentra in Nederlands extra risico op uitsluiting, pesten, bedreiging en mishandeling.

 

Daarnaast is er een aanzienlijke kans dat hun verhaal door de IND niet geloofd wordt, waardoor ze geen aanspraak kunnen maken op een verblijfsvergunning.

 

Nadat de sprekers klaar zijn, lopen we met een paar honderd demonstranten met spandoeken en protestborden een route door Amsterdam. Tijdens de tocht vraag ik gevluchte lhbtqi+-ers Tani, Sam, Efe en Bright naar hun situatie, en naar wat het voor hen betekent om te demonstreren. Ook kom ik Abdulwahab weer tegen, die ik eerder sprak in Ter Apel.

 

 

 

Efe (23) uit Nigeria

 

Voordat ik vluchtte, was ik vrachtwagenchauffeur in Nigeria. Toen ze er thuis achterkwamen dat ik homoseksueel ben, was dat een enorm probleem. In Nigeria betekent dit namelijk een gevangenisstraf en in sommige gebieden zelfs de doodstraf. Gelukkig heeft mijn tante me geholpen te vluchten.

 

Nadat ik met een boot aankwam in Italië, heb ik daar drie jaar gewacht op een verblijfsvergunning, om vervolgens te horen te krijgen dat mijn verhaal niet geloofd werd. Dus ben ik naar Nederland gekomen in de hoop dat het hier anders is. Ik ben hier sinds januari. Maar de boodschap is: je hebt een Dublinclaim en wij zijn dus niet verantwoordelijk voor je. Momenteel ben ik dus een ongedocumenteerde vluchteling en de vreemdelingenpolitie heeft al eens geprobeerd me op te halen in een asielzoekerscentrum, om me op een vlucht naar Nigeria te zetten. Dit maakt me ontzettend bang.In de hoop op hulp heb ik twee weken buiten geslapen bij de poorten in Ter Apel. Maar zonder succes. Momenteel verblijf ik in een hal in Groningen. Mijn droom? Weer aan het werk gaan als vrachtwagenchauffeur, maar dan op een veilige plek. Het hoeft van mij allemaal niet zo bijzonder te zijn. Ik wil gewoon een simpel leven. Het allerliefst zou ik op een dag in Utrecht wonen. Dat vind ik echt een mooie stad. 

 

Tani (27) uit Oeganda

 

In Oeganda was ik elektronisch ingenieur. Ik ben daar weggegaan omdat ik lhbtqi+ ben. Mijn familie steunde me niet en bovendien was het echt gevaarlijk. Als homoseksueel riskeer je in Oeganda een levenslange gevangenisstraf. Tijdens dit soort gevangenisstraffen worden er veel mensenrechten geschonden. Niet zelden wordt een homoseksuele man tijdens zo’n gevangenisstraf vermoord.

 

Ik kwam naar Nederland omdat het bekend staat als een lhbtqia+-land. Je kunt hier gewoon Pride vieren, bijvoorbeeld. Als je zoiets in Oeganda doet, word je in elkaar geslagen en in de gevangenis gegooid. Ik ben hier sinds 2019 en heb inmiddels gehoord dat mijn verzoek om een verblijfsvergunning te krijgen is afgewezen. Ik ben op dit moment dus ongedocumenteerd. Ik heb geen papieren en geen huis, maar teruggaan is voor mij geen optie. Ik probeer mijn situatie te verbeteren door naar protesten te gaan en door actief te zijn binnen LGTB Asylum Support. Ik heb geen dromen. Mijn toekomst is daar momenteel veel te onzeker voor. 

 

bron: www.vice.com/nl

 


Reacties

Er zijn nog geen reacties geplaatst.

Plaats een reactie

Je moet ingelogd zijn om een reactie te mogen plaatsen. Klik hier om in te loggen.