Gay Vrienden Club

Achter de donkere bar met veel rode verlichting staat Jan van Schilt, de ondernemer die met hart en ziel zijn gayseksclub The Boss runt. In de achtergrond is op een televisiescherm te zien hoe twee mannen elkaar bevredigen. Hier deelt Jan gratis condooms uit, schenkt hij biertjes en ontvangt hij bezoekers. Maar wat hij vooral doet is een oogje in het zeil houden.

Dronken worden of drugs gebruiken mag bijvoorbeeld niet. Verder mag - zo goed als - alles. Als de ander het ook wil natuurlijk. Het is een van de redenen dat The Boss al ruim vijftig jaar een populaire plek is in de homogemeenschap. Voor Jan is het daarom hoog tijd de boel eens op te knappen. Al lijkt dat makkelijker gezegd dan gedaan (zie kader).

Wie naar binnen wil moet op de ‘beruchte bel’ drukken. Als de ouderwetse rinkel binnen klinkt, weet iedereen dat er nieuwe aanwas is gearriveerd. De bezoeker komt binnen in een kleine warme hal met rode verlichting. In een glazen vitrine staat het een en ander uitgestald: glijmiddel, poppers en een natuurlijk erectiemiddel.

,,Iedereen krijgt een sporttas, daar mogen ze hun kleding in doen. Sommigen lopen naakt of in een bokser, anderen houden hun broek aan. Niks moet.” Altijd vraagt hij nieuwkomers of ze weten waar ze naar binnen stappen. Want het is weliswaar een gezellige kroeg waar wordt gekletst en gedronken, maar gasten kunnen hier ook ‘winkelen’ in een van de ‘spannende kamers’.

 

Bij de ingang staan onder andere poppers en glijmiddel in de vitrine. © Henriette Guest

Winkelen

Naast de bar moet je eerst door plastic gordijnen om een van die spannende kamers in te lopen. Hier staat een grote tafel met een zwart glimmend zeil er op. Aan de muur hangt keukenrol. Hier kunnen bezoekers ‘knuffelen’ of ‘verder gaan dan dat’. Ook zijn er twee kleinere ruimten met schommelstoelen die met kettingen aan het plafond hangen. En er is ‘darkroom’ waar lussen aan het plafond hangen voor handen en voeten. Wat er in deze ruimten gebeurt kan van alles zijn. ,,Zolang het maar veilig gebeurt”, benadrukt Jan.

Tegelijkertijd staat hier niet alleen seks centraal. Ook niet voor vaste gast Nina (zijn naam in The Boss). Hij is een oudere heteroseksuele man die het liefst als travestiet naar de club komt. Jaren geleden werkte hij als 36-jarige achter de bar bij The Boss, toen de vorige eigenaar de tent nog runde. ,,Maar mijn vrouw vond het niet leuk dat ik hier werkte, dus ben ik hier 19 jaar niet meer geweest.” Inmiddels is zijn vrouw overleden. ,,Vroeger gingen we samen naar parenclubs. Dan gingen we alleen heen voor de sfeer en de gezelligheid. Als we wat deden, dan deden we het met elkaar.”

Ook na het overlijden van zijn vrouw bleef hij zich thuis voelen in deze ‘geheime wereld’. Nog steeds komt hij ook hier alleen voor de sfeer. Zijn naaste omgeving of familie weet overigens absoluut niet dat hij hier komt. ,,Bij The Boss heb ik echt vrienden gemaakt die ik ook zie buiten de avonden hier om.” Alleen met hen heeft hij het gevoel dat hij écht zichzelf kan zijn.

Zwembadje

De club is uitsluitend voor mannen, maar één keer in de maand mogen vrouwen naar gemengde avonden komen. Zoals Lisa Kleisen, die inmiddels vaste gast is (zie kader). ,,Eigenlijk komen er twee soorten mannen. Er zijn er die allang uit de kast zijn en alleen op mannen vallen en er komen mannen die thuis een relatie met een vrouw hebben en echt een dubbelleven leiden.”

Bezoekers komen om anderen te ontmoeten, maar ook om hun seksuele fantasieën de vrije loop te laten. ,,Alles mag, behalve fantasieën met kinderen of dieren, zeg ik altijd.” Dat komt er bij Jan niet in. Verder zijn er themafeestjes zoals ‘fistfuckparty‘s’ en ‘goldenshowerparty's’. Het eerste thema spreekt misschien al tot de verbeelding. De tweede vereist wellichjt enige uitleg.

 

Dit is een van de twee ‘schommels’ die in The Boss hangen. © Henriette Guest

,,In de kleine ruimte hiernaast plaatsen we een opblaaszwembad. Daar kunnen mannen in gaan liggen en dan kunnen andere mannen over ze heen plassen”, vertelt barman Mike (die niet met zijn echte naam in de krant wil). ,,Het is hartstikke druk op zulke avonden, er komen zo’n vijftig bezoekers. En wie kan het aan het eind van de avond opruimen? Ik natuurlijk”, zegt hij met een grote glimlach. ,,Dan laat ik het badje leeglopen. Ik pak de punten bij elkaar en gooi het achter leeg. En dan gaat het badje de vuilniszak in.” Hij doet dit werk met veel plezier naast zijn ‘normale baan’.

Vrijheid

The Boss is een succesvolle onderneming met wekelijks zo’n 300 gasten, die Jan wil blijven runnen tot hij de zaak kan overdragen aan zijn zoon. De ondernemer was drie jaar oud toen hij van Brabant naar Den Haag verhuisde. ,,Mijn vader had als hobby met andere vrouwen naar bed gaan, dus heeft mijn moeder haar spullen gepakt en zijn we vertrokken.” Zijn vader heeft hij nooit meer gezien.

Hij groeide in alle vrijheid op. ,,Ik had drie opa’s. Dat was bij ons thuis heel normaal.” In zijn huidige ‘huiskamer’ wil hij anderen diezelfde vrijheid bieden. ,,Dat mensen uit alle uithoeken van het land komen en hier naar binnen durven stappen, dat vind ik fantastisch!”

Als echte kroegbaas geeft zo’n soort ‘kroeg’ hem veel voldoening. Ruim twintig jaar runde hij café Du Burck in Spoorwijk. ,,Een café met geknoopte tapijtjes, een hoop bier en gokkasten.” Als jonge ondernemer kon hij zich hier laten meesleuren in de ‘nooit-meer-naar-huis-mentaliteit’ van vaste gasten. ,,Elke dag veel drinken en iedereen is zogenaamd je beste vriend.” Maar dat leven ging hem niet in de koude kleren zitten. Uiteindelijk klopte hij aan bij een afkickkliniek. Met succes weet hij daarna van de drank af te blijven en hij neemt een besluit: ,,Als ik ooit weer een kroeg open, dan wil ik een monopoliepositie hebben.”

 

Voor Jan is het belangrijk dat alles veilig gebeurt in zijn tent. © Henriette Guest

Kort rokje

Als hij er lucht van krijgt dat de vorige uitbater van The Boss de tent wil gaan sluiten, springt hij in 2011 in het gat. Maar waarom nou een seksbar voor mannen? ,,Wil je het antwoord echt weten?”, zegt de goedlachse ondernemer en hij buigt naar voren: ,,In die tijd waren mijn vrouw en ik net uit elkaar. Als het een seksclub met vrouwen was geweest, dan was dat helemaal misgegaan.”

Een mannenclub dus, als manier om zichzelf te beschermen, zodat hij niet weer wordt opgeslokt door het ‘kroegleven’. Wat daarnaast vooral belangrijk is voor hem, is dat alles veilig gebeurt. ,,Nu heb ik ook gemengde avonden, maar eerst wilde ik dat niet. Ook omdat ik bang was voor haantjesgedrag.” Hij maakte dat vaak mee in zijn vorige kroeg. ,,Bij het eerste biertje proberen mannen dan nog een leuk praatje te maken, maar als ze na tien bier vragen of een vrouw mee naar huis wil en ze zegt nee, dan is het meteen een hoer.”

Maar zelfs op de gemengde avonden ziet hij hoe gemoedelijk alles verloopt. Vaste gast Nina en barman Mike benadrukken dat. ,,In sommige seksclubs voel je dat er een soort kliek is waar je niet bij hoort. Maar hier voelt iedereen zich al heel snel welkom.” Of iemand nou met een kantoortas onder zijn arm binnenkomt, in een kort rokje met zijn geslachtsdeel er onderuit of zenuwachtig voor de eerste keer.

 

© Henriette Guest

 

© Henriette Guest

 

© Henriette Guest