Blogposts

Blog

Geplaatst op woensdag 25 december 2024 @ 00:03 door Travelboy , 26 keer bekeken

De homoseksuele leerling die zich pas aanvaard weet op het moment dat de school Bijbelse noties over seksualiteit overboord kiepert, komt van een koude kermis thuis.

 

Onlangs zond de NPO een documentaire uit over de jeugd van influencer Robbert Rodenburg. Hij reflecteert hierin op zijn reformatorische opvoeding en zijn homo-zijn. Een van zijn conclusies luidt: „Voor veel mensen is het: God boven alles. Voor heel veel mensen zal Die altijd boven alles en iedereen staan.” Deze uitspraak vraagt om zelfreflectie.

 

Omgangsvormen

 

Het gedrag van leerlingen en docenten op reformatorische scholen doet ertoe. Laten zij inderdaad zien dat het ”God boven alles” is? In hun stevige opvattingen, allicht. Maar lukt het ook altijd in de omgangsvormen met de naaste? In de documentaire vertelt Rodenburg dat hij slachtoffer werd van pestgedrag als leerlingen tegen de tas op zijn fiets trapten. Dat dit soort geweld zich ook richt op heteroseksuele jongeren is geen excuus. Onze jongeren mogen zich hieraan niet schuldig maken.

 

Onze christelijke identiteit legt de lat voor omgangsvormen hoog. De Heere Jezus vat de wet samen als het liefhebben van God boven alles en de naaste als onszelf (Mattheüs 22:37-40). Het is schrijnend voor homoseksuele jongeren dat op reformatorische scholen veelvuldig scheldwoorden als ”homo”, ”gay” en ”flikker” klinken. Zulke uitingen weerspiegelen geen verlangen om God en de naaste lief te hebben.

 

Medewerkers van de Driestar reflecteren in de documentaire op een open en kwetsbare manier op hun eigen handelen. Ze streven naar een veilige plek voor leerlingen en willen hen wijzen op de ware vreugde die te vinden is in de navolging van Christus. De Bijbel is hierbij hun leidraad. En daar spant het.

 

Robbert stelt dat een school geen mening zou moeten hebben over iemands liefdesleven. Tegelijk juicht hij het toe als deze documentaire gesprekken op gang brengt, bijvoorbeeld in mentorlessen. Hiermee lijkt Robbert uit te gaan van een beperkte ruimte voor opvattingen: alleen volledige acceptatie van alle levensstijlen mag in gesprekken aan bod komen. Dit roept vragen op over wederzijds respect en ruimte voor verschillende perspectieven.

 

Neutraliteit in het onderwijs is onmogelijk. Elk gesprek over seksualiteit onthult onderliggende waarden, of dit nu op een openbare of een reformatorische school gebeurt. Bovendien is neutraliteit onwenselijk. Jongeren hebben in de puberteit behoefte aan begeleiding bij hun seksuele ontwikkeling. Voor hen die op dit terrein een strijd ervaren, is het essentieel dat gesprekken gekenmerkt worden door aandacht, respect, liefde en begrip. Dit vraagt om samenwerking met deskundigen die dezelfde waarden delen.

 

Opvoeding vanuit het christelijk geloof draait om navolging van de Heere Jezus. Dit verlangen moet zichtbaar zijn in hoe opvoeders omgaan met jongeren. Het gaat er niet om je gelijk te halen, maar om jongeren uit te nodigen Gods liefde te beantwoorden. De Heere dwingt niet, maar roept, nodigt en trekt.

 

Sociale veiligheid en het opkomen voor Bijbelse standpunten hoeven niet tegenover elkaar te staan. Integendeel, het Woord van God wijst zondaren de weg door een duistere wereld. Het is een lamp voor onze voet, een licht op ons pad. Het Woord vertelt ons waar we mogen groeien en waar we moeten snoeien.

 

Anderen in liefde en nederigheid aansporen Christus na te volgen is de ultieme uiting van naastenliefde. Dan gaat het er niet om je gelijk te halen in een discussie. Dan staat de vraag centraal: ”Ben ik bereid om de Heere Jezus te volgen in de weg die Hij wijst?”

 

Kleur bekennen

 

Robbert merkt scherp op dat de wegen uiteenlopen bij deze fundamentele vraag. Wie zelfverwerkelijking hoger acht dan zelfverloochening voelt zich in een school waarin Christus tot voorbeeld wordt gesteld niet thuis. Maar voor de leerling die bereid is zijn kruis op te nemen om Hem na te volgen, biedt de Heere duidelijke, veilige kaders. Hoe diep de strijd ook gaat. Hoe pijnlijk die navolging ook is.

 

Scholen kunnen en mogen niet neutraal worden. Juist door kleur te bekennen, kunnen reformatorische scholen bijdragen aan een veilige en liefdevolle opvoedingssituatie waarin het geestelijk en sociaal welzijn van alle jongeren centraal staat. Het is essentieel dat deze duidelijkheid gepaard gaat met een diepgaande zorg voor de sociale veiligheid van alle leerlingen, ongeacht hun seksuele geaardheid.

 

Het is mijn ervaring dat reformatorische scholen soms moeite hebben om een veilig klimaat te bieden aan lhbti-leerlingen. Daarom is het van groot belang dat scholen niet alleen vasthouden aan Bijbelse principes, maar ook actief blijven werken aan een omgeving waarin iedere leerling zich geliefd en geaccepteerd voelt.

 

De auteur is onderwijsadviseur bij het scholenprogramma INSPIREd.nu.

 

bron: www.rd.nl


Reacties

Er zijn nog geen reacties geplaatst.

Plaats een reactie

Je moet ingelogd zijn om een reactie te mogen plaatsen. Klik hier om in te loggen.