Gay Vrienden Club

King Faisel (22) is de eerste Nederlandse gay rapper van wie op 25 juni de single No Money No Honey uitkwam. Hoog tijd om hem beter te leren kennen. We spreken hem dan ook over zijn afkomst en zijn ideeën voor Nederland.

Kun je iets meer over jezelf vertellen?

Ik ben Faisel, beter bekend als King Faisel. Ik woon in Huizen. Ik ben rapper en vlogger. Het vloggen doe ik nu een jaar of vier. Daarvoor maakte ik ook altijd wel filmpjes, maar ik durfde daar nooit echt iets mee te doen, tot vier jaar geleden. Rap vond ik altijd al heel erg gaaf, maar ik zag nooit een voorbeeld. Er zijn niet zo veel gay rappers en in Nederland ben ik de eerste, althans de eerste die ervoor uitkomt. Wel komen er steeds meer vrouwelijke, maar het blijft mondjesmaat. Nu merk ik wel dat het veel lastiger is dan dat ik dacht.

Waar merk je dat aan?

Nou, de producers zijn toch wat terughoudend en ze stonden niet bepaald in de rij om mijn muziek te produceren. Ze durven het toch minder goed te promoten.

Waaraan ligt dat denk je?

Niets ten nadele van de Nederlandse rappers, maar die hebben wel een norm neergezet als rapper. Het is erg lastig om dit te doorbreken, zodat het gay zijn als rapper normaal wordt.

Als je geen voorbeeld hebt is het ook lastig lijkt me?

Klopt en ik merk nu dat ik wel een beetje een voorbeeld ben en ik hoop dat ik het op deze manier wat gemakkelijker kan maken voor mensen. Ik vind het superleuk om te doen. En ik denk dat er toch ook wel jonge rappers zijn geweest die het geprobeerd hebben maar die zijn afgehaakt door een manager. Ik heb ook wel managers gehad die dingen van mij verwachtten die ik niet waar kon maken en dat is dan heel vervelend. Als je als jonge rapper zo’n manager treft, kan ik het me voorstellen dat je dan afhaakt.

Je hebt nu net je nieuwe nummer uit

Ja! Superleuk en het gaat heel goed. Maar het was wel een uitdaging hoor; vier vrouwen en één gay rapper. Ik wilde dit heel graag doen, omdat dit iets is wat nog nooit is gedaan. Het was heel bijzonder, maar ook heel moeilijk om te maken, ik vind het soms best lastig om met vrouwen te werken. Maar het is wel gelukt.

Je hebt zelf Marokkaanse roots?

Dat denkt iedereen inderdaad maar nee, ik heb geen Marokkaanse roots. Wel Arabisch/islamitisch bloed, maar ook Surinaams. Wel een mooie combinatie overigens, want ik heb van alle kanten wel dingen meegekregen. En dat maakt ook dat ik aan beide kanten gesprekken kan voeren omdat ik de culturen goed ken.

Hoe reageerde je omgeving eigenlijk op jouw gay zijn? Het zijn niet de gemakkelijkste culturen om hiervoor uit te komen!

Ja klopt. Mijn moeder heeft er eigenlijk nooit iets over gezegd.

Van mijn vaders kant was het wel anders. Dat werd niet geaccepteerd. Toen mijn vader overleed werd mij in eerste instantie ook verboden om te komen, en ik mocht hem al helemaal niet wassen. Ik liet me alleen niet tegenhouden en heb het toch gedaan en ik ben daar ook erg dankbaar voor. Maar geaccepteerd is het eigenlijk niet.

Ik merk wel heel sterk dat ik tussen alle mensen in sta. Mensen vinden het apart omdat je eigenlijk drie gemeenschappen vertegenwoordigt. Ik ben Surinaams, ik ben islamitisch opgegroeid en ik ben gay. Dat zijn bijna drie uitersten van elkaar.

Hoe ga je er zelf mee om? Je bent Surinaams, islamitisch en homoseksueel. Hoe maak je dat bespreekbaar?

Er speelt heel veel angst. En ik denk dat dat komt omdat niemand ooit de stap durft te zetten. Ik weet dat er families zijn die heftige dingen doen, bij mij is daar wel mee gedreigd, maar het is gelukkig nooit gebeurd.

Wel een mooie anekdote: ik was uitgenodigd voor een speech bij een modeshow, ik wist alleen niet dat het een Marokkaanse modeshow was. De hele zaal zat vol met Marokkaanse ouders van mensen die meeliepen. Ik schrok enorm dus ik heb wel even twee keer nagedacht of ik gewoon een onzinverhaal zou houden of dat ik zou volgen wat ik voorbereid had. Ik heb het laatste gedaan en heb mijn verhaal verteld. En ik kreeg een staande ovatie omdat ze mijn speech zo mooi en goed vonden. Dat vond ik wel iets heel moois, omdat ik op die manier eigenlijk op een heel goede, niet verwijtende manier mijn verhaal kon doen en dat werd gewaardeerd.

Ik snap best dat het lastig is vanuit bepaalde geloofsgemeenschappen en ik heb daar respect voor, maar mensen zien vaak alleen maar negatieve dingen zoals aids en mannen die vele bedpartners hebben gehad. Dat is jammer en dat geeft een enorm vertekend beeld van hoe het eigenlijk is. Ik denk dat ik oprecht iets positiefs kon brengen.

Juist door mijn opvoeding weet ik wel hoe ik me kan aanpassen en dingen over kan brengen. Ik denk dat we er nu in 2021 gewoon mogen zijn. Dialoog is heel belangrijk en de manier van overbrengen ook.

Ik heb wel eens een relatie gehad met een jongen die nog niet uit de kast was. En bij hem merkte ik wel dat hij heel erg in een angst leefde en dat ik meer schijt had aan de buitenwereld en de angst eigenlijk een beetje weg drukte.

Zijn er nog dingen waarvan jij vindt dat ze moeten veranderen in Nederland

Heel erg veel. Bij mijn eerste release kreeg ik best wel veel media-aandacht, dat zagen we eigenlijk niet aankomen en achteraf denk ik: dat liedje had wel beter gekund. Bij deze release krijg ik vaak de vraag of Nederland er klaar voor is. Ik krijg wel heel veel positieve reacties, maar merk aan die reacties toch dat Nederland er eigenlijk nog helemaal niet klaar voor is

Het gebeurt vaak dat media die me uitnodigen voor Gay dingen, en dat vind ik fantastisch, maar voor de main events dan niet. En dat steekt wel een beetje. Je vindt iemand goed of niet en daarvoor hoeft niemand een stempel te krijgen.

Juist omdat ik nu ook in die mediascene zit zie ik wel dat er meer gay mensen zijn, maar dat die er niet voor uit durven komen.

Ik kan me ook niet voorstellen dat je de enige bent!

Hahaha nee, er zijn er echt meer, ik zal geen namen noemen, maar die durven er echt niet voor uit te komen.

Waaraan denk je dat dat ligt.

Ze zijn denk ik bang dat ze hun support kwijtraken. Hier in Nederland is één soort van straatrap waar mensen voor openstaan en dat maakt het lastig.

Leef je zelf in angst?

Nee. Ik heb best een grote mond. En ga er gewoon op in. Ik ga echt niet bang weglopen.

Ik spreek de mensen die er tegen zijn ook echt op aan. Wat doe je in de Reguliers als je een hekel hebt aan homoseksuele mannen? Wij zijn ook gewoon mens. Als ik dan een blauw oog moet hebben dan is dat maar zo.

Dus nee. Ik ben niet bang, ook niet voor mijn familie. Ik was wel altijd bang voor wát de familie zou doen, maar dat is nu wel weg. Het heeft bij mij ook wel een beetje een schild opgebouwd

.

Het is wel lastig, omdat de familie overal bovenop zit. Trouwen, kinderen krijgen. Toen mijn oma was overleden kwam mijn oom op een gegeven moment naar me toe in de moskee met de vraag of ik al een vriendin had en zo. Dat zijn dan de momenten dat ik me niet veilig voel met de hele familie bij elkaar.

Ik vind het oprecht vervelend want ik wil graag meer, maar weet niet zo goed hoe. Ik ga daar hopelijk met mijn muziek in ieder geval al wat verandering in aanbrengen.

bron: www.gaykrant.nl

*