Blogposts

Blog

Geplaatst op dinsdag 20 juli 2021 @ 21:50 door Travelboy , 404 keer bekeken

Discriminerende reacties op je geaardheid, nageroepen op straat zonder dat omstanders ingrijpen en thuis bedreigd: agressie tegen lhbti’s is in Amsterdam zo gewoon dat de groep die het betreft er vaak niet eens meer van opkijkt.

 

Dat staat in een nieuwe onderzoek naar homodiscriminatie dat in opdracht van de gemeente is uitgevoerd. Uitgescholden worden vanwege je geaardheid ‘hoort er nu eenmaal bij’, zeggen de Amsterdamse respondenten uit het onderzoek van Bproud en Public Meditation. Het is zo normaal in Amsterdam dat veel lhbti’s er geen melding meer van maken. ‘Deze uitingsvorm wordt door veel van de respondenten als niet meer bijzonder ervaren.’

 

Maar de agressie gaat veel verder dan alleen maar scheldpartijen. Hangjongeren die vuurwerk stoppen in de brievenbus van een transgender persoon. Een volle bus die toekijkt hoe iemand wegens zijn seksualiteit wordt gediscrimineerd zonder dat iemand ingrijpt. Geweigerd worden in een taxi omdat je drag bent.

 

Het zijn maar enkele voorbeelden uit een lijst die oneindig lijkt. Op dagelijkse basis krijgen lhbti’s te maken met verbaal en fysiek geweld. Ook concluderen de onderzoekers dat de daders vaak een ‘niet-Nederlandse’ achtergrond hebben. Eén van de slachtoffers spreekt van ‘een groepje Marokkaanse jochies tussen de 12 en 18’.

 

‘Patronen’

 

Voor het onderzoek werden vijftien diepte-interviews met slachtoffers afgenomen en werden professionals van de politie en de hulpverlening geïnterviewd. De onderzoekers schrijven dat het geen representatief onderzoek is, maar wel dat er duidelijk ‘patronen te herkennen’ zijn.

 

Aanleiding is dat er vorig jaar in korte tijd meerdere keren geweld gebruikt werd tegen twee Amsterdamse mannen die hand in hand liepen in de Indische Buurt in Oost. Het was voor de gemeente reden om opnieuw in kaart te brengen hoe het gesteld is met de tolerantie ten opzichte van minderheden in Amsterdam.

 

Veel respondenten zeggen hun leven in de openbare ruimte, en soms zelfs in de privésfeer, permanent te hebben aangepast. Men gaat met de telefoon op camerastand naar buiten en laat de gordijnen vaak dicht, ook overdag. De discriminatie leidt tot psychische problemen bij een aanzienlijk deel van de geïnterviewden.

 

Instanties die hulp en troost moeten bieden schieten ook tekort. Het Meldpunt Discriminatie Regio Amsterdam (MDRA) is voor velen onbekend. De officiële antidiscriminatievoorziening registreerde 25 meldingen in 2017, in 2019 ging het om 51. De onderzoeker schrijven dat het maar ‘de top van de ijsberg’ is, omdat veel discriminatie nu niet gemeld wordt.

 

‘Koude’ procedure

Roze in Blauw, het meldpunt voor de lhbti-gemeenschap, wordt ook als ‘slecht functionerend’ beschreven. Meldingen zijn tijdrovend, het vervolgproces is onbevredigend en is er een gebrek aan terugkoppeling. Als er wel overgegaan worden tot aangifte voelt de afhandeling als een ‘koude’ procedure. Zoals vaker door slachtoffers geconcludeerd is, verloopt ook het ‘hele aangifte- en meldingsproces’ niet snel genoeg.

 

Ook de gemeente heeft geen goede aanpak in de ogen van slachtoffers. Het is veelal onduidelijk welke acties worden ondernomen om homohaat tegen te gaan. Meer voorlichting op scholen zou helpen om vooroordelen, onbegrip en mogelijke discriminatie te voorkomen en om deze bespreekbaar te maken. Ook willen slachtoffers dat de gemeente meer verantwoordelijkheid pakt door meer te investeren in informatiecampagnes.

 

Het rapport werd afgelopen donderdag – enkele dagen voor het zomerreces – door wethouder Rutger Groot Wassink (Diversiteit en Antidiscriminatiebeleid) vrijgegeven, terwijl het onderzoek al sinds februari bij hem ligt. Een woordvoerder van de gemeente zegt dat er geen sprake is van het achterhouden van informatie, omdat ze meerdere onderzoeken tegelijkertijd wilde publiceren.

 

bron: www.parool.nl


Reacties

Er zijn nog geen reacties geplaatst.

Plaats een reactie

Je moet ingelogd zijn om een reactie te mogen plaatsen. Klik hier om in te loggen.