Blogposts

Blog

Geplaatst op vrijdag 19 september 2025 @ 01:43 door Travelboy , 33 keer bekeken

“Wie nu nog praat is gay!” We zitten in onze eerste schoolweek van het nieuwe jaar, een van mijn leerlingen vraagt om stilte. Het woordje ‘gay’ echoot na in mijn hoofd. Ik flap eruit: “Nou, mooi dat ik nu de enige ben die praat, want ik ben gay”.

 

De anders zo stoere jongen verschiet van kleur en stamelt: “Sorry juf, dat wist ik echt niet! Dat is gewoon iets wat wij altijd zeggen…” Ik zeg dat ik dat begrijp, maar dat dat juist het probleem is. Met iets ‘gewoon zeggen’ kan je anderen kwetsen. “Laten we één ding afspreken: in deze klas wordt niemand gekwetst. Niet om op wie je verliefd wordt, niet om je huidskleur, geloof, of om wat je wel of niet kunt.”

 

Over tot de orde van de dag

 

Ik laat een stilte vallen, waarop een meisje mij trots aankijkt en zegt: “Soldaat”. (Voor de oudere lezers: als je soldaat wordt genoemd, dan ben je cool) Cool of niet, deze coming-out druist regelrecht in tegen wat ik normaal doe bij zo’n opmerking. Een opening tot gesprek gaf ik dit keer niet. Terwijl ik het normaliter zo belangrijk vind dat de leerlingen hun vragen kunnen stellen. Veel gays kennen ze immers niet. Waarom ging ik dan toch over tot de orde van de dag?

 

Misschien omdat ik de leerlingen nog niet goed genoeg kende om me verder kwetsbaar op te stellen, misschien omdat ik het gesprek over ‘hoe ik dan een kind heb kunnen krijgen’ en ‘hoe het voelt om gay te zijn’ al zo vaak gevoerd had, dat ik bijna vergat dat deze klas het antwoord op die vragen nog niet kent. Wellicht ook omdat de wereld nu harder lijkt te worden dan toen ik tien jaar geleden voor het eerst met leerlingen sprak over liefde en lhbti+.

 

We leven in een tijd waarin steeds minder scholen Paarse Vrijdag vieren, omdat het ‘polariserend’ zou werken. Waarin rechtse politici met hun anti-wokecampagne een veilig leven voor lhbti+’ers overboord gooien.

 

Terug de kast in

 

Het wordt langzaam salonfähig om homo’s terug de kast in te duwen. Maar zoals de burgemeester van Amsterdam het mooi in Zomergasten verwoordde: een ware democratie beschermt altijd haar minderheden. We moeten oppassen dat de mensen met wie we het niet eens (lijken te) zijn, niet onze vijanden worden – iets wat nu opeens veelvuldig lijkt te gebeuren.

 

Blijf daarom in gesprek. Met de leerlingen die van politici leren dat Paarse Vrijdag er is om te verafschuwen in plaats van om te laten zien dat iedereen er mag zijn. Met de leerlingen die komen uit een land waar de doodstraf staat op gay-zijn. Met de leerlinge die liever jongens- dan meisjeskleding draagt, en met de jongen die wil weten of je ook vader kan worden als je op jongens valt.

 

Vrijheid bestaat pas als we allemaal vrij zijn. En zoals een regenboogzebrapad niemand kwaad doet, maar erkenning kan geven, kan een gesprek de mogelijkheid geven om elkaar beter te begrijpen. Morgen zal ik ook in de klas weer openstaan voor dat gesprek.

 

Maxe de Rijk geeft les aan groep 8 in het speciaal onderwijs. Daarnaast geeft ze workshops, lezingen en adviseert ze scholen over burgerschapsonderwijs en kansengelijkheid.

 

bron: www.trouw.nl


Reacties

Er zijn nog geen reacties geplaatst.

Plaats een reactie

Je moet ingelogd zijn om een reactie te mogen plaatsen. Klik hier om in te loggen.