Gay Vrienden Club

Op 17 mei is het weer de Internationale Dag tegen Homo-, Bi-, Trans- en Interseksefobie, ook wel bekend als IDAHOT. Het is een van de vijf momenten in het jaar waarop landelijk aandacht wordt besteed aan LHBT-kwesties, naast de Pridemaand, Pride Amsterdam, de Coming-Outdag en Paarse Vrijdag.

Voor de buitenwereld is dit nogal verwarrend en daarom is het wellicht beter om dit terug te brengen tot 1 feestelijke en 1 inhoudelijke dag.

Bij de Paarse Vrijdag van vorig jaar bleek dat deze dag in toenemende mate weerstand oplevert en al op driekwart van de deelnemende scholen onenigheid oplevert. Inmiddels keert ook de Amerikaanse president Trump zich ongekend fel tegen genderdiversiteit. In Nederland staat weliswaar zo'n 75% van de bevolking positief tegenover LHBT'ers, maar tegenstanders laten steeds nadrukkelijker van zich horen. Voor de LHBT-beweging dus hoog tijd voor een strategische herbezinning en vanuit die insteek zal ik hier kijken naar de landelijk bekende LHBT-dagen, aangezien die een belangrijk raakvlak met de buitenwereld vormen.
 

Deze dagen zijn ontstaan vanuit een specifieke herdenking of gebeurtenis, maar in de praktijk hebben ze inmiddels allemaal de boodschap dat je mag zijn wie je bent. IDAHOT ontstond in 2003 in Canada op 17 mei, de datum dat homoseksualiteit werd geschrapt van de lijst met psychische aandoeningen. Juni geldt vervolgens als de Pride-maand, een verschijnsel dat via internet en social media uit de VS is overgewaaid, waar op 29 juni 1969 de Stonewall-rellen plaatsvonden. In Nederland staat de Roze Zaterdag in deze traditie, maar die wordt telkens in een andere stad gehouden en heeft daarmee hooguit regionale betekenis. Dat maakt de Pridemaand nogal ongelukkig, aangezien er weliswaar online veel aandacht voor is, maar hier ten lande de grootste en bekendste pride pas begin augustus in Amsterdam is.

Het beeld van de Amsterdamse Pride wordt bepaald door de Canal Parade. Die begon als een unieke en ludieke presentatie van de homogemeenschap, maar is tegenwoordig vooral een gelikte optocht waarin organisaties en bedrijven zich LHBT-vriendelijk tonen. Ook hier komt de boodschap niet verder dan "je mag zijn wie je bent", maar paradoxaal genoeg heeft de organisator grote moeite om met kritische geluiden om te gaan. Buitenstaanders beleven deze pride ofwel als een supergezellig festival, of hebben nog altijd alleen het clichébeeld van de halfnaakte leerman voor ogen.
 

Op 11 oktober is vervolgens de nationale Coming-Outdag, die in 2009 eveneens uit de VS werd overgenomen. Anders dan de naam doet vermoeden gaat het hierbij niet om het uit de kast komen, maar stonden aanvankelijk uiteenlopende LHBT-gerelateerde thema's centraal. Sinds 2015 is de boodschap dat "iedereen het hele jaar zichzelf moet kunnen zijn." Bij veel gemeentes en overheidsinstellingen wordt op Coming-Outdag een regenboogvlag gehesen. De laatste landelijke LHBT-dag van het jaar is Paarse Vrijdag, die in 2010 in de VS ontstond en waarbij scholieren zich door het dragen van een paars kledingstuk solidair tonen met LHBT-jongeren.

Het zijn allemaal dagen met een eigen gezicht en geschiedenis, maar dat maakt het tegelijk tamelijk verwarrend. Zelfs veel LHBT'ers weten deze dagen niet op te noemen of uit elkaar te houden en dan is het niet gek dat het bij buitenstaanders de reactie oproept van "is er nou alweer een homodag?" Aan tal van andere maatschappelijke thema's wordt immers maar één dag per jaar aandacht besteed, dus met 4 dagen en nog een hele maand kan je je terecht afvragen of de aandacht voor LHBT'ers niet wat teveel is. Temeer er inmiddels in zo'n 45 plaatsen ook al lokale prides en/of regenboogweken georganiseerd worden.

Als de huidige LHBT-dagen verwarrend zijn of zelfs irritatie oproepen is dat niet bevorderlijk voor het creëren van meer acceptatie en solidariteit. Al van meet af waren Pride-optochten daarom niet louter een protest, maar hadden ze een vrolijk karakter zodat mensen er een positief gevoel aan konden overhouden. Daar voorziet Pride Amsterdam nog steeds goed in. Daarnaast zou er dan idealiter nog één landelijke dag moeten zijn waarop seksuele en genderdiversiteit op inhoudelijke en educatieve wijze aan de orde wordt gesteld. Middelen, menskracht en aandacht kunnen dan geconcentreerd worden en de boodschap hopelijk helderder worden overgebracht.  

bron: www.gaynews.nl