Blogposts

Blog

Geplaatst op zaterdag 13 september 2025 @ 00:24 door Travelboy , 47 keer bekeken

Gloria Gaynor werd een icoon van vrouwen en lhbti’ers, die haar discohits omarmden als strijdliederen voor emancipatie. Maar een onthulling over donaties aan conservatieve Republikeinen doet afbreuk aan haar imago. Het grootste misverstand over haar? ‘Dat ik een feminist ben.’
 
 

‘At first I was afraid, I was petrified’ – wie kent de beroemde openingszin van wereldhit I Will Survive (1978) van Gloria Gaynor niet? In haar decennialange carrière groeide de Amerikaanse discokoningin Gaynor (82) mede dankzij dit nummer uit tot gay-icoon. Die status lijkt echter onder druk te staan nu de progressieve nieuwssite MeidasTouch heeft gemeld dat Gaynor grote donaties heeft gedaan aan verscheidene conservatieve Republikeinen, onder wie tegenstanders van het homohuwelijk

 

De zangeres verwierf eind jaren zeventig wereldfaam: haar stem galmde uit de speakers van nachtclubs wereldwijd met emanciperende uitroepen als ‘Go on now go! Walk out the door!’ en ‘As long as I know how to love, I know I’ll stay alive’. Met het nummer I Am What I Am vestigde ze vijf jaar later haar positie als een van de grootste disco-artiesten allertijden.

 

19 duizend euro

 

Maar de laatste tijd zwelt de kritiek op Gaynor aan. Half augustus maakte de Amerikaanse president Donald Trump bekend dat Gaynor een van de ontvangers zal zijn van de Kennedy Center Honors, de prestigieuze kunstprijzen die hij op 7 december persoonlijk zal uitreiken. De zangeres liet aan de Britse krant Daily Mail weten dat ze de onderscheiding dankbaar zal ontvangen.

 

Onlangs bleek bovendien uit het onderzoek van MeidasTouch, dat zich baseert op informatie van de Amerikaanse federale verkiezingscommissie, dat Gaynor sinds 2023 omgerekend zo’n 19 duizend euro heeft gedoneerd aan verschillende Republikeinse politici. Bijvoorbeeld aan Marsha Blackburn, een tegenstander van het homohuwelijk en het abortusrecht, en Josh Hawley, die in 2022 werd beschuldigd van transfobie. De zangeres heeft niet op de onthullingen gereageerd.

 

Het is een diepe teleurstelling voor Gaynor-fans. ‘Ik had gehoopt dat ze geen prijs in ontvangst zou willen nemen uit de handen van een man die de rechten en de geschiedenis van vrouwen, mensen van kleur en lhbti’ers heeft aangevallen’, aldus politiek commentator Ana Navarro in een post op instagram.

 

Grammy voor beste discoplaat

 

In 1975 bracht Gaynor haar eerste album Never Can Say Goodbye uit, met de gelijknamige single, een cover van The Jackson 5. In Nederland belandde de plaat op nummer zes van de top 100 albums van dat jaar.

 

Haar echte grote doorbraak kwam eind 1978, met het nummer I Will Survive, op het album Love Tracks. Gaynor zag meteen dat het nummer hitpotentie had, maar het platenlabel weigerde het nummer als A-kant uit te brengen. Haar man nam het nummer mee naar DJ Richie Kaczor in Studio 54, een New Yorkse club die bekend stond om wilde feesten met drugs, seks en extravagante figuren. Het nummer sloeg er in als een bom en was binnen de kortste keren overal te horen. In 1980 won Gaynor met het lied de Grammy voor Beste Discoplaat, de enige keer dat er een prijs in deze categorie werd uitgereikt.

 

In het nummer – geschreven door Freddie Perren en Dino Fekaris – kruipt Gaynor in de huid van een net gedumpte vrouw, die haar ex-vriend met nieuwverworven zelfverzekerdheid de deur wijst. Het nummer groeide al snel uit tot een lijflied van emancipatie voor vrouwen en andere achtergestelde groepen en werd een van de grootste discohits allertijden.

 

Iconische status

 

Toen begin jaren tachtig de aidsepidemie uitbrak, kreeg het nummer een nieuwe betekenis voor de homogemeenschap. Het nummer was al populair in lhbti-kringen, maar werd door het gedeelde leed een strijdlied en symbool van veerkracht. Het nummer I Am What I Am, dat Gaynor in 1983 uitbracht, kreeg dezelfde iconische status binnen de homogemeenschap.

 

Bijna veertig jaar na de oorspronkelijke release van I Will Survive werd het nummer gezongen door een groep Amerikaanse sterren, onder wie Emma Stone, Matthew McConaughey en Natalie Portman op het YouTubekanaal van modeblad W. Ze namen het op het als troostlied voor Democraten naar aanleiding van de inauguratie van Trump in januari 2017.

 

Zo is I Will Survive een eigen leven gaan leiden, losgezongen van de oorspronkelijke betekenis, en misschien ook wel van de overtuigingen van de vertolker. Wat Gaynor zelf vindt van de transformatie van het nummer, van discohit naar regenbooglied naar hart onder de riem voor Democraten, is niet duidelijk.

 

Christelijke missie

 

Het is de vraag of Gaynor zich er destijds in kon vinden dat haar hit een ‘gay anthem’ werd, en of ze zelf wel zo’n voorstander is van homo-emancipatie. Sinds eind jaren zeventig is Gaynor zich intensief gaan verdiepen in het christendom. Mensen ‘naar Jezus leiden’ is inmiddels haar grootste drijfveer, vertelde ze in een interview met Amerikaanse publieke omroep NPR.

 

Ook de feministische boodschap die velen graag in I Will Survive hoorden, strookt misschien niet helemaal met Gaynors eigen gedachtengoed. In mei antwoordde de zangeres in een interview met de Britse tabloid Metro op de vraag of er misvattingen over haar bestaan: ‘Dat ik een feminist zou zijn.’

 

Vorige maand roemde Trump het lied tijdens de bekendmaking van de winnaars van de Kennedy Center Honors. Hij sprak over een ‘ongelofelijk nummer dat zelfs na duizend keer luisteren nog steeds beter wordt’. Na de Republikeinse overname van kunstenpodium Kennedy Center wil hij nu ook zelf de jaarlijkse prijsuitreiking voor zijn rekening nemen. Hij kondigde ook aan het culturele centrum te willen ontdoen van ‘wokeness’.

 

Gaynor heeft overigens geen directe donaties aan Trump gedaan, maar haar welwillende houding tegenover de Maga-beweging en haar enthousiasme over de prijs roepen veel kritiek op. ‘Juist de homogemeenschap heeft geholpen om van dit nummer een anthem te maken’, sluit The View’s Navarro haar Instagrampost af. ‘Doe het niet, Gloria!’

 

3 x I Will Survive:

Het nummer werd door Pitchfork uitgeroepen tot een van de 50 nummers die de afgelopen vijftig jaar het best het gay pride-gevoel hebben verwoord.

Een deel van het succes van het nummer kent de zangeres toe aan de rugbrace die ze droeg tijdens de opnames. ‘Daarom zong ik het met zoveel overtuiging.’

Het nummer is in 1994 gecoverd door de Nederlandse feestformatie Hermes Houseband als I Will Survive (lalala) en stond drie weken op nummer 1 in de Nederlandse top 40.

 

bron: www.volkskrant.nl


Reacties

Er zijn nog geen reacties geplaatst.

Plaats een reactie

Je moet ingelogd zijn om een reactie te mogen plaatsen. Klik hier om in te loggen.