Blogposts

Blog

Geplaatst op woensdag 30 april 2025 @ 00:04 door Travelboy , 33 keer bekeken

Ook het herhaald zien van negatieve uitingen – afkeurende reacties, politieke uitspraken – kan stress veroorzaken. En daar hebben lhbti-jongeren nu veel mee te kampen. Laten we ze daarom steunen.

 

Deelnemers lopen in juli vorig jaar de TransPride Walk als onderdeel van de viering van Pride Oost in Amsterdam.

Deelnemers lopen in juli vorig jaar de TransPride Walk als onderdeel van de viering van Pride Oost in Amsterdam.Ramon van Flymen / ANP

 

‘Als ik op sociale media berichten zie over transpersonen of gender, voel ik direct spanning’, zei een student tegen me die zich identificeert als trans. ‘Niet eens zozeer om wat er staat, maar om de reacties eronder. De grapjes, de emoji’s, het gelach. Het voelt alsof mensen vinden dat ik er niet zou mogen zijn.’ Een andere student vertelde dat die sociale media tijdelijk had verwijderd: ‘Het voelt alsof ik steeds moet bewijzen dat ik besta.’

 
 
 

Deze ervaringen staan niet op zichzelf. Onderzoek laat zien dat steeds meer lhbti-jongeren zich onveilig voelen. Tegelijkertijd neemt de afwijzing van seksuele en genderdiversiteit toe – vooral onder jongens. Dat is geen speling van de tijdgeest. De situatie is niet vanzelf ontstaan. Ze is het gevolg van een maatschappelijk debat waarin minderheden vaker als probleem worden gepresenteerd.

 

Lentekriebels

 

De ophef rond de ‘Lentekriebels’-lessen laat zien hoe dat werkt. Door doelgerichte desinformatie werd deze jaarlijkse voorlichtingsweek ineens geframed als schadelijk. Politici sprongen erop in; sommige scholen trokken zich terug. Zo leren kinderen al vroeg dat openheid over seksualiteit en diversiteit gevoelig ligt – en dat voedt een klimaat waarin identiteit ter discussie komt te staan.

 

Voor lhbti-jongeren blijft dat niet zonder gevolgen. Afwijzing hoeft niet persoonlijk gericht te zijn om impact te hebben. Ook het herhaald zien van negatieve uitingen – afkeurende reacties, politieke uitspraken – kan stress veroorzaken.

 

Op sociale media vallen negatieve reacties niet alleen meer op, ze zijn vaak ook oververtegenwoordigd. Mensen reageren sneller als ze het ergens niet mee eens zijn; wie geen bezwaar heeft, scrolt meestal door. Daardoor kan de indruk ontstaan dat afwijzing breder gedragen wordt dan in werkelijkheid het geval is.

 

Stilhouden

 

In gesprekken met studenten hoor ik wat dit met hen doet: studenten die zich stilhouden, die het nieuws mijden, die twijfelen of ze wel mogen spreken – omdat ze gewoon zichzelf willen zijn. Niet het middelpunt, niet een onderwerp van debat.

 

We verwachten dat jongeren weerbaar zijn. Tegelijkertijd ontnemen we ze vaak de ruimte om zich veilig te voelen. In een samenleving die zegt vrijheid van meningsuiting te koesteren, zou ook vrijheid van bestaan vanzelfsprekend moeten zijn. Misschien is het tijd om niet alleen te vragen wat we jongeren willen meegeven, maar ook te beseffen wat we hen ontnemen als we niets laten horen.

 

Soms is één steunbetuiging – een simpel ‘ik zie je’ of een klein teken van erkenning – genoeg om te laten zien: je staat niet alleen.

 

 

Over de auteur

Gabriël van Beusekom is universitair docent interdisciplinaire sociale wetenschap aan de Universiteit Utrecht. Hij doet onderzoek naar de kwaliteit van sociale relaties en de mentale gezondheid van seksueel en genderdiverse jongeren.

 

Dit is een ingezonden bijdrage, die niet noodzakelijkerwijs het standpunt van de Volkskrant reflecteert. Lees hier meer over ons beleid aangaande opiniestukken.

 

Op sociale media circuleren verdraaide verhalen over lesmethodes en zorg. Politici spreken over ‘genderideologie’ en ‘indoctrinatie’ en labelen diversiteitsonderwijs zelfs als ‘woke’, alsof het bedreigingen zijn. Geen mensen.

 

bron: www.volkskrant.nl


Reacties

Er zijn nog geen reacties geplaatst.

Plaats een reactie

Je moet ingelogd zijn om een reactie te mogen plaatsen. Klik hier om in te loggen.