Gay Vrienden Club

Bisschop Philippe Bär geeft in een biografie die na zijn dood is verschenen toe dat hij homoseksuele contacten met een ondergeschikte had. En geen wroeging.

 

Roland Philippe Bär (1928-2025) was een populaire bisschop, gezien in de betere kringen. Hij volgde Ad Simonis op als bisschop van Rotterdam, maar verliet die post na tien jaar halsoverkop en zonder toelichting in 1993.

Dat vertrek bleef sindsdien met mist omgeven, aldus het in memoriam in deze krant. Bär overleed dit voorjaar op 96-jarige leeftijd.

‘Te populair’

Zelf suggereerde hij dat hij het veld had moeten ruimen vanwege zijn populariteit die zijn collega’s jaloers maakte. Ook zijn progressieve imago zou kwaad bloed hebben gezet.

Anderen opperden dat het Vaticaan hem aan de kant had gezet omdat hij chantabel was door seksuele uitstapjes. Hij ontkende dat. Van zijn geaardheid maakte hij geen geheim, maar zijn homoseksuele contacten waren naar zijn zeggen tamelijk onschuldig geweest, aldus zijn levensschets in Trouw.

Dat laatste klopt niet helemaal, blijkt uit de niet geautoriseerde biografie van Nico Sjerps, Mgr. Bär, gebaseerd op ‘uitgebreide en vertrouwelijke gesprekken’ met de geestelijke. Het boek lag al enkele jaren klaar, maar de hoofdpersoon zelf wilde dat zijn levensbeschrijving pas na zijn dood zou worden uitgebracht. Dat is eind maart gebeurd.

‘Heel onschuldig lichamelijk contact’

In de gesprekken met Bär komt homoseksualiteit nadrukkelijk aan de orde, Sjerps noteert: ‘Hij heeft dingen gedaan en van bepaalde handelingen genoten die niet door al zijn collega’s goedgekeurd zouden worden’. In Bärs tijd als aalmoezenier zou het zijn gegaan om ‘heel onschuldig lichamelijk contact met dienstplichtigen’.

Bär uit scherpe kritiek op het onderzoek dat onder leiding van Wim Deetman is uitgevoerd naar seksueel misbruik in de rooms-katholieke kerk. De bisschop werkte daar aan mee, maar bekritiseert het rapport dat in 2012 uitkwam. Hij zou een ‘te persoonlijke, en/of intieme relatie’ hebben onderhouden met ondergeschikten en ‘seksueel geladen avonturen’ met seminaristen hebben beleefd.

In de biografie doet Bär dat af als ‘aperte onzin’. Wel erkent hij in de jaren tachtig met een jongere kapelaan in zijn bisdom een ‘vriendschap’ te hebben gehad. Sjerps omschrijft de aard ervan: ‘Ze hebben lichamelijk intens van elkaar gehouden, heel rustig en intiem. Dit gebeurde ondanks dat zij wisten dat dit door de kerk verboden was maar daardoor hebben ze zich nooit gehinderd gevoeld.’ Pas toen de affaire uitlekte, is de kapelaan overgeplaatst.

‘Volgens de kerkleer gezondigd’

Gewetenswroeging had de bisschop niet. Bär zegt in het boek: “Volgens de kerkleer heb ik gezondigd en ben daarom schuldig. Maar ik heb het nooit erg gevonden dat ik deze zonde heb begaan.”

Hoewel Bär zijn ‘zonde’ toegeeft, vindt hij dat Deetman hem in een ongunstig daglicht heeft gezet. “Die Deetman heeft me echt een loer gedraaid.” Dat verwijt geldt niet alleen de oud-minister, ook Wim Eijk zou daarin een kwalijke rol hebben gespeeld. De aartsconservatieve kardinaal was hem ‘niet goed gezind’. Eijk is op dit moment in Rome voor het conclaaf. Hij is een van de kanshebbers om de volgende paus te worden.

bron: www.trouw.nl