Gay Vrienden Club

Al meer dan een eeuw lang legt het Tunesische Wetboek van Strafrecht een dubbele straf op aan LGBTQI+-personen. Van rectaal onderzoek – waaraan de meeste gevangenen met geweld worden onderworpen – tot mishandeling door andere gevangenen en bewakers, deze personen worden gestraft vanwege hun genderidentiteit en/of seksuele geaardheid. Voor de ogen van de internationale gemeenschap ontkent Tunesië echter de vervolging van LGBTQI+-personen en stelt dat het aantal arrestaties op basis van de bepalingen van artikel 230 sinds 2017 is afgenomen.

Tijdens de periodieke wereldwijde evaluatie van de VN-Mensenrechtenraad in februari 2023 ontkende Tunesië de vervolging van LGBTQI+-personen op basis van hun genderidentiteit en/of seksuele geaardheid. In haar reactie stelde de regering dat sinds 2017 slechts drie personen vervolgd zijn op grond van artikel 230, en dat deze personen niet aan een rectaal onderzoek zijn onderworpen. De regering merkte op dat deze procedure in Tunesië alleen wordt gebruikt als bewijs in een zaak waarin het slachtoffer van verkrachting minderjarig is, en niet om LGBTQI+-personen te vervolgen.

Officiële gegevens die Damj, de Tunesische Vereniging voor Rechtvaardigheid en Gelijkheid, in 2021 van het ministerie van Justitie heeft verkregen, spreken deze versie, die Tunesië aan de Mensenrechtenraad heeft voorgelegd, echter tegen. Het ministerie erkent dat het aantal personen dat gevangen zit op basis van artikel 230 van het Wetboek van Strafrecht in 2020 154 bedroeg. Het hoogste aantal na de revolutie werd bereikt in 2015, met 320 gevangenen, waaronder vier vrouwen. Dat aantal bereikte 222 in 2018 en 177 in 2019.

Getuigenissen spreken de officiële versie tegen

Nawaat verkreeg de getuigenis van AJ, die werd gearresteerd op grond van artikel 230 en veroordeeld tot drie maanden gevangenisstraf. In 2018 werd hij opgesloten in de burgerlijke gevangenis van Sidi Bouzid. Op 22-jarige leeftijd bezocht AJ, een lid van de LGBTQI-gemeenschap, zijn partner in een delegatie van het gouvernement Sidi Bouzid. Er ontstond een ruzie tussen zijn partner en een buurman. AJ werd samen met zijn partner en de buurman gearresteerd. Hij vertelde Nawaat:

Ik begreep niet waarom ik samen met mijn partner en zijn buurman werd gearresteerd, vooral omdat er geen juridisch bewijs was voor de beschuldiging die tegen mij werd geuit. Na een klacht van de buurman nam de politie de telefoon van mijn partner in beslag en verkreeg de video's en foto's die erop stonden, maar vond geen bewijs dat mij belastte. We werden in twee aparte cellen geplaatst op het politiebureau in Menzel Bouzayene; ik was toen jong. Een van de bewakers probeerde me lastig te vallen door me zijn geslachtsdeel te laten zien. Ik verdedigde me, dus hij nam wraak door op me te plassen. Op dat moment dacht ik eraan te ontsnappen. Alle bewakers sliepen die nacht. Het lukte me mijn handboeien af ​​te doen. Ik doorzocht de omgeving en pakte toen mijn identiteitskaart en de notulen van mijn verhoor. Ik klom over het hek voor het politiebureau en vluchtte door olijfgaarden en heuvels. De volgende dag bevond ik me in de stad Meknassi. Maar ik had geen schijn van kans: de politie zat me al op de hielen. Er reed een auto voor me. Ik vluchtte en verstopte me in het cultureel centrum. De mensen binnenin leverden me uit aan de politie, die me kwam arresteren. In hun alarmfase hadden de bewakers me afgeschilderd als een voortvluchtige terrorist.

AJ werd opnieuw ondervraagd, geslagen en beledigd vanwege zijn genderidentiteit. Zijn telefoon werd in beslag genomen en een van de bewakers belde zijn vader om hem te vertellen dat zijn zoon vastzat wegens homoseksualiteit. Dit telefoontje was voor zijn familie voldoende om alle banden met AJ te verbreken. Zijn vader kwam hem gedurende de hele periode van zijn gevangenschap niet eens opzoeken. AJ werd voorgeleid aan de officier van justitie en veroordeeld tot zes maanden gevangenisstraf.

Zoals AJ vertelde: " De bewakers namen wraak op me, eerst vanwege mijn genderidentiteit, daarna vanwege mijn ontsnappingspoging. Bij aankomst in de burgergevangenis van Sidi Bouzid bevalen ze me me uit te kleden en sloegen ze me. Vervolgens gooiden ze me in een cel met gevangenen tussen de 18 en 30 jaar oud. Ze wisten allemaal van de beschuldiging tegen mij. Daarom lieten ze me niet in de cel slapen: sommigen vielen me fysiek aan en dwongen me in de badkamer te slapen. Elke dag, 's ochtends en 's avonds, werd ik twee keer geslagen door bewakers terwijl ze de gevangenen telden. Toen begreep ik dat ik door de hel zou gaan ."

dit is een google translate vertaling

bron: https://nawaat.org