Gay Vrienden Club

Stichting Regenboognetwerk Zeeland heet het netwerk. Onlangs opgericht, op 14 februari. ,,Dat kwam toevallig zo uit met de notaris”, vertelt een van de bestuursleden, Lise Mangold. ,,Maar voor ons was dit wel extra mooi.”

Want haar stichting is uit liefde ontstaan. Mangold, woonachtig in Middelburg, was vrijwilliger bij het LHBT Netwerk Zeeland. Die club organiseerde afgelopen tien jaar onder meer Coming Out Dagen en gaf bijscholing aan leerkrachten en zorgmedewerkers om de acceptatie van de lhbti+-gemeenschap in de provincie te bevorderen. Alleen is dit initiatief onlangs ter ziele gegaan.

Totaal onoverzichtelijk

Eeuwig zonde, vindt Mangold. ,,We organiseerden niet alleen activiteiten, we zorgden ook voor verbinding tussen andere initiatieven in Zeeland en de mensen die daar op af kwamen. Een stukje connectie dat er nu niet meer is.”

 

Lise Mangold is de stuwende kracht achter Stichting Regenboognetwerk Zeeland. © Cynthia Mangold

Daarom heeft Mangold samen met nog twee voormalige vrijwilligers zelf een nieuw regenboognetwerk opgericht. ,,We gaan geen activiteiten organiseren en we gaan ook niet activistisch zijn; daar zijn weer andere initiatieven voor. Wat we wel gaan doen is alle activiteiten verzamelen en mensen daarnaar doorverwijzen. Want dat is momenteel totaal onoverzichtelijk.”

Roze Borrel in Terneuzen

Het is net als met hulpverlening, zegt Mangold. ,,Er is van alles, maar je moet het allemaal zelf maar zien te vinden. Met als gevolg dat er misschien veel minder mensen komen. Wij weten wat er allemaal te doen is in Zeeland op het gebied van LHBT en daarom zetten wij alles op een rij.”

Via haar kanalen op sociale media (onder meer @regenboognetwerkzeeland op Instagram) deelt Stichting Regenboognetwerk Zeeland activiteiten als een seminar in Sint Annaland over geloof en homoseksualiteit, of een filmvertoning in Hulst. Maar ook de maandelijkse bijeenkomst van de Roze Borrel in Terneuzen staat erop.

Belangrijk om ergens bij te horen

In Zeeuws-Vlaanderen zijn best wat initiatieven, valt Mangold op. ,,In Middelburg is ook wel wat, op Schouwen ook, maar in Vlissingen bijvoorbeeld weer niet. En op Tholen is van een vereniging helemaal niets te vinden.”

In Middelburg is wel wat, op Schouwen ook, maar op Tholen is helemaal niets

Lise Mangold

Terwijl het juist zo belangrijk is om ergens bij te horen, weet Mangold (47) uit ervaring. ,,Ik ben transgender en dat weet ik eigenlijk al mijn hele leven, maar ik kon nergens terecht. Ik woonde in Souburg en ik wist dat er een COC café zat in Middelburg, maar daar hield het echt wel bij op. Een jaar of vijf, zes geleden heb ik het LHBT Netwerk Zeeland ontdekt. Toen ging een deur voor mij open.”

Wachtlijsten in de transgenderzorg

Het fijne, vertelt Mangold, is het ontmoeten van gelijkgestemden. ,,Om leuke dingen te delen, maar ook minder leuke, zoals wat er nu allemaal in Amerika gebeurt op het gebied van LHBT. Daar maak ik me zorgen over en het is fijn om daar samen over te praten. Of over de wachtlijsten in de transgenderzorg. Dat zijn dingen die ons erg bezighouden.”

Mangold heeft in het verleden zelf ook wel eens in de knoop gezeten. ,,Gelukkig ben ik daar altijd zelf uitgekomen. Maar dat lukt niet iedereen. En het helpt niet als je in een gebied woont waar er weinig over wordt gepraat. Alsof het er niet is. In de Randstad zie je overal regenboogvlaggen, maar hier niet. Ja, bij studenten van UCR. Ik word altijd heel blij als ik daar langsfiets.”

Dat gevoel gunt ze iedereen in Zeeland. ,,Wij willen zorgen voor het stukje verbinding dat nu ontbreekt in deze provincie en de LHBT’ers meer zichtbaar maken. Dat verdienen ze.”

bron: www.pzc.nl