Blogposts

Blog

Geplaatst op zaterdag 02 augustus 2025 @ 00:10 door Travelboy , 28 keer bekeken

Queer vluchtelingen voelen zich onveilig in azc’s, maar putten zelfvertrouwen uit de maandelijkse bijeenkomst. ‘Nu verstop ik me niet meer.’

 

Deelnemers van de Cocktailgroep in gesprek.

 

Delphine Bate (32) wist van kleins af aan dat ze lesbisch is. Haar seksualiteit moest ze verbergen in geboorteland Kameroen, waar ze tot vijf jaar cel kon krijgen vanwege haar geaardheid. Veilig voelt ze zich ook niet in haar asielzoekerscentrum (azc), waar ze haar kamer niet uit komt. “De enige plek waar ik helemaal mezelf kan zijn, is hier”, zegt ze met een stralende lach.

 
 
 

Bate, in witte jurk, zit in een kring met zo’n veertig andere (voormalige) vluchtelingen in buurtcentrum De Nieuwe Hommel in Arnhem. De Cocktailgroep is hier samengekomen, een project georganiseerd door de queerbelangenvereniging COC. De ervaringen van Bate komen overeen met de rest van de aanwezigen, van wie iets meer dan de helft nog in hun asielprocedure zit.

 

In azc’s is homo-en transacceptatie laag en veel queer asielzoekers voelen zich onveilig. Tijdens de maandelijkse Cocktailgroep vinden deelnemers steun in elkaars ervaringen. En elkaars gezelschap.

 

“Ik gleed af naar een depressie”, zegt Bate, die vorig jaar naar Nederland vluchtte. “Toen ik voor het eerst naar de Cocktailgroep kwam, was er een karaoke. Ik dacht twee dingen: wauw en wat een opluchting. Hier zitten mensen die me begrijpen.” In haar hand houdt ze een schrift vast. “Hier schrijf ik alles op wat ik bij de avonden leer.”

 

Nog in de kast

 

Homofobie in azc’s is een langslepend probleem. Daarom organiseert het COC door heel het land de Cocktailgroep, een zinspeling op het COC en de diversiteit aan deelnemers. Met mixdrank heeft het niets te maken: alcohol wordt niet geschonken.

 

De avonden zijn allereerst bedoeld als steun- en ontmoetingsplek, maar ook voor educatie. Deze avond spreekt een vertegenwoordiger van Vluchtelingenwerk de aanwezigen toe. “Als zich onveilige situaties voortdoen, maak een melding bij het Coa.” Een andere keer zijn er politieagenten van Roze in Blauw, het politienetwerk voor de queergemeenschap.

 

“Of we nodigen de GGD uit”, zegt Ricardo Brouwer, voorzitter van COC Midden-Gelderland. “Dan komen er twee jonge medewerkers langs die soa-tests komen afnemen en zonder gêne over álles praten. Seks, drugs, geslachtsziekten. De nieuwe deelnemers weten niet wat ze meemaken. Vanaf dat moment weten ze de GGD te vinden.”

 

Brouwer wordt bij elke bijeenkomst herinnerd aan de noodzaak van avonden als deze. “Het gaat hier vaak om mensen die nog in de kast zitten. In azc’s wonen mensen dicht op elkaar, ook uit landen waar weinig ruimte is voor lhbti+. Dat kan leiden tot onbegrip, spanningen of zelfs onveilige situaties.”

 

Het COC pikt verschillende signalen op over onveilige situaties in azc’s. Van uitlachen tot bedreigingen en ook fysiek gevaar richting queer asielzoekers. “Hun seksualiteit en daarmee ook hun persoonlijkheid worden in de taboesfeer gedrukt. Soms zitten deelnemers in hetzelfde azc, zonder dat ze van elkaars geaardheid afweten. Dan komen ze elkaar hier tegen: ‘Hé, jij ook!’ Hier hoeven ze even niet op hun hoede te zijn.”

 

Zachte kracht

 

Tijdens de bijeenkomst valt het woord ‘familie’ vaak, vooral om de hechtheid van de groep te beschrijven. Dat zegt ook Shaikh Mominul Islam, die vorig jaar Bangladesh ontvluchtte. Als queeractivist werd het land te onveilig voor hem. “Twee van mijn vrienden, ook activisten, zijn vermoord. In het vorige azc waar ik zat, probeerde iemand mij te slaan. Puur vanwege mijn geaardheid.”

 

Hoewel de meeste aanwezigen aangeven dat ze hun bestaan in het azc met gebogen hoofd doorstaan, besloot Ethiopiër Sisay Gante (32) daarmee te stoppen. “Door deze groep realiseerde ik me dat ik niet de enige ben die worstelt met de haat. Het gaf zelfvertrouwen. Nu verstop ik me niet meer. Ik wil mezelf zijn en andere azc-bewoners laten zien dat ik ook gewoon een mens ben. Ik help ze met vertalingen, of wijs ze op leuke plekken om te bezoeken in de buurt. Velen van hen zijn homofoob, maar ik hoop dat ze in gaan zien dat ik ook een mens ben, net als zij.”

 

bron: www.trouw.nl


Reacties

Er zijn nog geen reacties geplaatst.

Plaats een reactie

Je moet ingelogd zijn om een reactie te mogen plaatsen. Klik hier om in te loggen.