Blogposts

Blog

Geplaatst op zondag 10 augustus 2025 @ 00:00 door Travelboy , 13 keer bekeken

Als gay, een gay stel of een gay gezin ben je niet alleen bezig met uitzoeken waar de restaurants goedkoop en de stranden wit zijn, schrijft Nicolaas Veul. Je bent ook, en vooral, bezig met waar je veilig bent – en dat zijn steeds minder plaatsen.

DONDERDAG 7 AUGUSTUS

Author
Auteur
 

Het is nogal een onderneming om als jong gay gezin op vakantie te gaan. Niet alleen moet je genoeg babyluiers inpakken, de auto laten keuren en je tandenborstel niet vergeten, je wilt ook niet een Airbnb-appartement huren van de tante van Marine Le Pen, of belanden in een zwemparadijs in een of ander fascistisch gehucht waar homofobe incidenten schering en inslag zijn.

 

Niet veel mensen staan erbij stil, maar als gay, gay stel en helemaal als gay gezin ben je niet alleen bezig met uitzoeken waar de boodschappen lekker goedkoop zijn en de stranden stralend wit. Je bent ook, en vooral, bezig met waar je veilig bent, en het liefst ook nog welkom. En dan bedoel ik niet de plekken waar je sowieso de gevangenis ingaat – Iran of Rusland, die al niet op de wensenlijst stonden – maar ‘gewoon’: het Westen.

 

Een greep uit de gedachtes voorafgaand aan onze vakantie.

 

Waar knikken ze ons vrolijk toe in plaats van achter onze rug te smiespelen ‘hoe dat nou in godsnaam kan: twee mannen en een kindje?’ Misschien maar niet naar Oost-Europa?

 

Waar kunnen we onbekommerd vakantie vieren zonder dat we ongewild een symbool worden van de woke-elite die een genderloze werelddominantie wil? Amerika valt sowieso af.

 

Waar kunnen we vakantie vieren zonder dat we ongewild symbool worden van de woke-elite?

Waar zijn we gewoon een zon minnend gezin? Meloni’s Italië ook maar mijden dan, ondanks mijn liefde voor Napolitaanse pizza? Of, wacht, is mijn reactie overtrokken? Even googelen wat de EU zegt: ‘…een golf van homofobe incidenten heeft er niet toe geleid dat de overheid maatregelen heeft genomen…’ Oké, helder.

 

Frankrijk? En waar dan? Natuurlijk ben ik eerder bezig geweest met mijn seksualiteit voor een trip naar het buitenland. De keren dat mijn vriend en ik losse bedden kregen terwijl ik om één bed had gevraagd, zijn talloos. Maar dan schoven we de bedden gewoon stiekem tegen elkaar. Het is anders met zo’n lief hummeltje op je arm; we zijn zichtbaar afwijkend.

 

Het is ook anders omdat het Westen zo hard aan het verrechtsen is. Volgens onderzoek van FRA, een onafhankelijk kenniscentrum voor het bevorderen en beschermen van mensenrechten in de Europese Unie, neemt homofobie hard toe, zowel in Oost- als West-Europa. In Frankrijk alleen al zijn de homofobe incidenten met bijna twintig procent gestegen, en dat terwijl de meeste incidenten niet worden gerapporteerd. (Toch maar Texel, dan? Nee, wacht, een nieuwe ChatGPT-prompt: maak een top drie LHBTQI-vriendelijke campings in Zuid-Frankrijk.)

 

Het gevolg is niet zozeer intellectueel, maar fysiek. Er kruipt op vakantie een sluimerende alertheid in mijn bast: wie kijkt er en hoe? Is dat een afkeurende blik? Moet ik mijn houding veranderen, borst boos vooruitduwen? Linksaf slaan nu, of beter rechtsaf? Signalen opvangen of juist laten gaan?

 

Waakzaamheid werkt als een radarsysteem dat – soms bewust, soms onbewust – continu de omgeving scant en doorlopend energie vraagt. Het is het directe gevolg van het feit dat we door extreemrechtse politici vogelvrij zijn verklaard, en de wetenschap dat dit mogelijk een vrijbrief is voor kwaadwillende burgers.

 

De liefde kan op elk moment politiek worden gemaakt, zonder dat je daar invloed op hebt. Dat is gek- en woestmakend. Een vakantie dáárvan, dat zou pas echt lekker zijn.

 

bron: www.vn.nl


Reacties

Er zijn nog geen reacties geplaatst.

Plaats een reactie

Je moet ingelogd zijn om een reactie te mogen plaatsen. Klik hier om in te loggen.