Blogposts

Blog

Geplaatst op donderdag 28 augustus 2025 @ 00:15 door Travelboy , 35 keer bekeken

Enzo gaat over onvervuld verlangen, onderhuids ongemak en het uitzichtloze gevoel van een existentiële tienercrisis – een kijkje in de 16-jarige ziel.

 

Eloy Pohu in ‘Enzo’.

 

Het is in Enzo zomer zoals Franse filmmakers het seizoen als geen ander kunnen verbeelden: bloedheet en broeierig, de lucht vol verwachting. Op de geluidsband klinkt al tijdens de begintitels krekelgetsjirp. Het is de tijd van het jaar om te contempleren over alles wat was en alles wat komen gaat en dat is precies wat het 16-jarige titelpersonage in de openingsscène van Enzo lijkt te doen, starend naar de blauwe lucht.

 

Het verschil met zijn meeste leeftijdsgenoten is dat deze Enzo (debutant Eloy Pohu) geen zomervakantie viert. Zijn overpeinzingen vinden plaats op een bouwplaats aan de Zuid-Franse kust, waar hij zonder veel metseltalent de blaren op zijn handen werkt.

 

Het werk balanceert tussen een kersverse roeping en een statement. Hij is gestopt met school. Na zestien geprivilegieerde jaren – hij woont bij zijn academisch geschoolde vader en moeder in een omheinde villa met zwembad in de heuvels, zijn oudere broer wacht op toelating aan een prestigieuze universiteit – kiest Enzo voor een rigoureuze breuk met de verwachtingen op het ouderlijk nest. Uit het hoofd wil Enzo, ín het lijf.

 

Die zelfgekozen neerwaartse sociale mobiliteit is een thema waarmee je met gemak een hele film kunt vullen. Maar Robin Campillo, die de film afmaakte waaraan zijn vorig jaar overleden collega Laurent Cantet was begonnen, laat haarfijn zien hoeveel méér er in zo’n 16-jarige ziel kan omgaan. (Samen maakten Cantet en Campillo onder meer Gouden Palm-winnaar Entre les murs, hun gelaagde en levendige schets van een jaar op een multiculturele middelbare school in Parijs.)

 

Coming of age

 

Op die bouwplaats ontwikkelt Enzo een verliefderige fascinatie voor zijn oudere Oekraïense collega Vlad (Maksym Slivinskyi), die mogelijk terug moet naar huis om tegen de Russen te vechten. Enzo, die ook heel aardig kan tekenen, zien we even later een foto van een kapotgebombardeerd Oekraïens appartementencomplex natekenen. Zó ziet toenadering er hier uit.

 

Mocht Enzo gelijkenissen vertonen met de moderne romantische klassieker Call Me by Your Name, dan zijn die overeenkomsten uiterst subtiel: meer coming of age dan coming-out. Het zorgt voor een film die zich op verschillende manieren laat interpreteren.

 

Hoofdrolspeler Pohu, die met zijn quasi-afwezige blik voortdurend een binnenwereld suggereert waaraan zijn personage op dit moment in zijn leven nog geen uiting geeft, speelt volkomen naturel als jongen die zichzelf nog volop dient uit te vinden. Enzo is een kleine film over de grootsheid van onvervulde verlangens, onderhuidse ongemak en het uitzichtloze gevoel dat een existentiële tienercrisis teweeg kan brengen.

 

bron: www.volkskrant.nl


Reacties

Er zijn nog geen reacties geplaatst.

Plaats een reactie

Je moet ingelogd zijn om een reactie te mogen plaatsen. Klik hier om in te loggen.