Gay Vrienden Club

Charlies debuutdocumentaire Over Roze Gesproken gaat over ‘roze ouderen’, lhbti+’ers van boven de 60. Een van de hoofdpersonen in de documentaire is Nell, een lesbische activist die al in de jaren zeventig actief was voor de vrouwenbeweging. Samen met haar vriendinnen ontving Nell de filmmakers openhartig, vertelt de student Arts and Culture Studies. “Die vrouwen vonden dat hartstikke gezellig. Nell ging rond met allemaal hapjes en al kettingrokend begon zij een strijdlied te zingen. Toen dacht ik: ‘Ja, ik wil heel graag meer over jou weten.’”

Uiteindelijk vond Charlie nog drie hoofdpersonen voor de documentaire: trans man Jos, Arie (die op mannen valt) en zijn vrouw Tonny. Maar er was nog veel meer enthousiasme onder de roze ouderen: “Je zou zo tien films kunnen maken met hetzelfde format, maar dan met andere verhalen.”

Dat enthousiasme komt volgens Charlie doordat lhbti+’ers, en zeker ouderen, weinig worden gerepresenteerd in films. “Ik denk dat ze net als ik voelen dat er heel weinig erkenning is. Als ik films of series kijk, of boeken lees, dan zie ik mezelf als non-binair queer persoon eigenlijk niet terug”, vertelt hen. Zelf had Charlie die herkenning pas twee jaar geleden, toen die een non-binair persoon zag in de film Anne+. “De hoofdpersonen hebben dat ook, misschien nog wel erger dan ik. Er was in hun tijd geen internet natuurlijk, dus ze moesten alles zelf zoeken en veel moeite doen om mensen te vinden die op hen lijken.”

Het idee voor de film kwam van twee oud-studenten van de Willem de Kooning Academie, waar Charlie Audiovisual Design studeert. Richard van ’t Hof en Jorick Buurstra werkten later mee als editor en director of photography. Tijdens onderzoek voor een andere documentaire kwamen zij bij Het Roze Café terecht, een ontmoetingsplaats voor Rotterdamse roze ouderen. “Daar was een hele groep roze ouderen van wie ze dachten: ‘Ja, natuurlijk bestaan deze mensen, maar we zien ze nooit.’”

Dat gebrek aan representatie van roze ouderen, daar moest volgens de filmmakers wat gedaan mee worden. Al snel kwam er een plan en werd Charlie gevraagd als regisseur. Het team schreef een filmplan en stuurde dat op naar verschillende filmfondsen. “Toen kregen we het geld en was het opeens: ‘Wow, nu kunnen we het echt gaan maken.’”

De film is geen standaard talking-heads-documentaire, waar de hoofdpersonen op een stoel zitten en met een camera in hun gezicht hun verhaal doen: “Dat is niet interessant om naar te kijken en het doet ook geen recht aan de verhalen .” In plaats daarvan richtten Charlie en hun collega’s een roze studio in, waar de vier hoofdpersonen samen hun verhalen deelden. Daarnaast werden de hoofdpersonen gefilmd op locaties die het verhaal illustreren: de kroeg waar Nell met haar activistenvriendinnen samenkomt, het koor van Tonny en de supportgroep voor jonge trans personen die Jos begeleidt.

Een scène aan het eind van de documentaire geeft voor Charlie goed weer wat de waarde van de film is. “Iemand uit de supportgroep die wordt begeleid door Jos vertelt dat het haar veel hoop voor de toekomst geeft om een transgender man op leeftijd te zien. Ze zag: ‘Er is een toekomst voor mij.’”

Maandag gaat Over Roze Gesproken in première op het Nederlands Film Festival, één van de voornaamste festivals van Nederland. Niet niks voor een debuutdocumentaire van een student. Toch blijft Charlie koeltjes over wat er verder komt: “Ik zou graag andere projecten aanpakken, maar ik ga eerst maar afstuderen, anders gebeurt het nooit.”