In ‘El Houb’ moet een Marokkaans gezin in het reine komen met de homoseksualiteit van de succesvolle zoon Karim.  Wat een ingenieuze inval had Shariff Nasr voor zijn film El Houb (‘De liefde’). Als Karim uit de kast wil komen, gaat hij in de kast. De Marokkaanse Nederlander uit Spangen sloot zich als jochie altijd op in de voorraadkast als hij ruzie met zijn ouders had. Als geslaagde twintiger doet hij dat nu weer.

Vader Abbas, een postbode, betrapte Karim zojuist in bed bij zijn vriend, hij wil opbiechten dat hij gay is. Maar pa wil dat niet horen. Sst, gewoon tv kijken. Als Karim doordrukt, wijst moeder Fatima hem de deur: je bent mijn zoon niet langer. Dat ben ik wel, antwoordt Karim. En zolang ze niet over zijn homoseksualiteit willen praten, blijft hij in de voorraadkast.

El Houb is een coming-outfilm in Marokkaanse setting. Een krukje bij de voorraadkast – waarin een raampje zit – wordt gaandeweg een biechtstoel waar moeder, vader en broertje plaatsnemen om de stadia van de rouwverwerking te doorkruisen: ontkenning, marchanderen, woede. Mama wist het al veel langer van Karim, maar wat zullen de buren wel niet denken? Papa is bang dat zijn oogappel naar de hel gaat. Broertje is razend dat zijn rolmodel al zijn hele leven tegen hem liegt.

Minnaar

In de proviandkast slaat Karim intussen aan het flashbacken: over hoe hij zijn liefdesleven tot stiekeme seks reduceerde, de bange leugens waarmee hij zijn Ghanese minnaar Kofi verloochende en zijn Nederlandse vriendin Eline aan het lijntje hield. Ook praat Karim met zijn tienjarige zelf. Zo stipt El Houb veel aan: homofobie in Marokkaanse kringen, conformisme, ontkenning, rollenpatronen. Karim wil zichzelf bevrijden door de waarheid. Moeder Fatima – uiteindelijk de hardste noot om te kraken – vindt de waarheid zwaar overschat.

El Houb kent sterke scènes, zoals een moment dat op televisie twee jongens kussen en achter de verrukt toekijkende jonge Karim vader en moeder in slow-motionpaniek naar de afstandsbediening grabbelen. Maar ondanks het overtuigende acteurs-ensemble – met Lubna Azabal en Sabri Saddik strikte regisseur Nasr Europese toppers – komt deze dappere, tijdige en knappe film niet helemaal tot leven. De vele kunstgrepen om Karims verhaal te vertellen staan echte empathie wat in de weg en de exploratie van Marokkaanse attitudes domineert het persoonlijke drama.

bron: www.nrc.nl

Bekijk ook:

Cast El Houb pleit voor acceptatie homoseksualiteit binnen Marokkaanse gemeenschap