Blogposts
Blog
Geplaatst op vrijdag 23 juli 2021 @ 00:19 door Travelboy , 474 keer bekeken
Op verzoek van RB72:
NPO Start (4 afleveringen)
https://www.npostart.nl/de-roze-revolutie/VPWON_1318003
VPRO pagina met meer documentaires en interviews (los van deze serie):
https://www.vpro.nl/programmas/de-roze-revolutie.html
In 1969 was de eerste demonstratie voor LHBT-rechten. Is de beweging sindsdien iets opgeschoten? Vijftig jaar geleden stond er veel op het spel bij de verschillende roemruchte demonstraties. Zo zat John Wellbergen (87) indertijd anderhalf jaar in de cel vanwege zijn homoseksualiteit. Ook al lijkt de beweging zichtbaarder dan ooit, het verzet van de jonge generatie LHBTQIA+-ers nu heeft opvallend veel raakvlakken met de strijd van toen. Michiel van Erp maakt via archief en intieme gesprekken de balans op met de oude en de nieuwe generatie actievoerders. De vrijheid om jezelf te kunnen zijn moet nog steeds bevochten én gevierd worden.
Terwijl de samenleving toekeek hoe het aidsvirus in de jaren 80 als een sluipmoordenaar om zich heen greep, groeide de solidariteit onderling in de LHBTQIA+-beweging sterk. Pijnlijke getuigenissen van overlevenden vormen een portret van een generatie die ‘danste op de vulkaan.’ De community groeide, maar desondanks voelt niet iedereen zich anno 2021 nog veilig. Voor transgender mensen liggen nieuwe gevaren op de loer en jongeren voelen nog steeds angst om ‘uit de kast’ te komen. Voor hen is solidariteit daarom een pijler van de beweging: iedereen een veilige plek bieden en opkomen op voor álle gemarginaliseerde groepen.
Wat is gender, wat is non-binair en wat betekenen al die letters LHBTQIA? En is het wel nodig om zo de nadruk te leggen op dat ene aspect van je identiteit? Met de oude en jonge generatie praat Michiel van Erp over de noodzaak van het al-dan-niet benoemen wie je bent. Er is onderlinge herkenning, verbazing, soms irritatie, maar vooral verbondenheid. Vooral in een afkeurende omgeving met een zwaar religieuze component blijkt een ‘coming in’ onontbeerlijk, want is het niet het allerbelangrijkste is dat je jezelf accepteert? En de ouderen zijn ook wel een tikje jaloers op de vrijheid om eindelijk ‘alles open te laten.’
Al sinds de eerste demonstraties zoekt de LHBTQIA+-gemeenschap naar het recht om vrij te zijn en zich niet te conformeren aan de heteronorm. Na de aidsgolf kreeg vrijheid een nieuwe betekenis, met de Amsterdamse Gay Games in 1998 als hoogtepunt. Vlak daarna, in 2001, werd in Nederland als eerste land ter wereld het huwelijk opengesteld voor LHBT-ers. Inmiddels is het in Nederland slechter gesteld met de vrijheden, zeker in vergelijking met andere landen. Hoe kan die hartstochtelijk bevochten vrijheid gewaarborgd blijven? Kan de LHBTQIA+-gemeenschap een voorbeeld zijn voor een inclusieve samenleving waar gevierd wordt dat iedereen anders is
Je moet ingelogd zijn om een reactie te mogen plaatsen. Klik hier om in te loggen.
Reacties
Er zijn nog geen reacties geplaatst.