Blogposts

Blog

Geplaatst op woensdag 10 juli 2024 @ 03:11 door Travelboy , 89 keer bekeken

De nacht is een plek van bevrijding, maar ook bedreiging in het psychologische wraakdrama Femme van de Britse debutanten Sam H. Freeman en Ng Choon Ping.

 

Nog voor de openingstitels legt Femme haar kaarten op tafel. Dat dit een film wordt over uiterlijkheden en rollen aannemen zien we in het openingsbeeld, waarin dragartiest Jules (Nathan Stewart-Jarrett) zich opmaakt voor een optreden in een plaatselijke nachtclub. Jules is een beroemdheid onder haar gevolg, mensen die op allerlei manieren om haar heen cirkelen en net als zij in de nacht de vrijheid vinden om te zijn wie ze willen. Of dat nu een dragartiest is of iets anders. Jules’ vrijheid en expressie op het podium zijn ook bevrijdend voor haar publiek.

 

Maar die vrijheid wordt momenten later ruw verstoord, wanneer Jules na haar act een sigaretje rookt en iemand naar haar ziet staren. Het is Preston (George MacKay), een ‘in de kast’-type, die zich als driftige patser voordoet. Hun ogen ontmoeten elkaar even. Voelen we tederheid? Dan is die van korte duur, want wanneer de twee elkaar later in een avondwinkel ontmoeten, slaat Preston aangemoedigd door zijn vrienden Jules hardhandig in elkaar.
 

 

Bevrijding en dreiging zijn de twee polen waarmee de debuterende filmmakers Sam H. Freeman en Ng Choon Ping in Femme vervolgens een ingenieus spel spelen. Want wanneer Jules de opgefokte Preston later tegenkomt zonder dragkostuum en hij haar daarom niet herkent, draait ze de rollen om en probeert ze hem via een wraakpornofilmpje te outen bij zijn vrienden. Een spel van aantrekken en afstoten, begeerte en walging, macht en kwetsbaarheid ontwikkelt zich tussen slachtoffer en dader, waarbij ook de kijker geregeld op het verkeerde spoor wordt gezet. Want: dat initiële plan van Jules, is dat echt haar intentie? En die stoere-mannenact van Preston, hoe echt is die?

 
Gefilmd als een trip door een eindeloze nacht maken Freeman en Choon Ping de intrige steeds benauwender. Femme duikt zo diep de psychologische duisternis in dat zowel de hoofdpersonages als de kijkers naar bevrijding snakken. Die komt uiteindelijk op een ochtend. Is hier iets gebeurd waardoor dader en slachtoffer naar elkaar toe zijn gegroeid? In het beeld waarmee de film eindigt zitten verdriet en catharsis, twee kanten die in dit uitstekende debuut naar een grote toekomst lijken te leiden.
 


Reacties

Er zijn nog geen reacties geplaatst.

Plaats een reactie

Je moet ingelogd zijn om een reactie te mogen plaatsen. Klik hier om in te loggen.