Gay Vrienden Club

Een 19-jarige Poolse migrant wil in Noorwegen de schulden van zijn moeder aflossen en voelt zich aangetrokken tot een andere jongen. In de film komen zoveel goedbedoelde onderwerpen aan de orde, dat uit zicht verdwijnt wat de film wil zeggen.

De verzorgingsstaat: weinig criminaliteit, een goede mix van natuur en cultuur en een ideaal woonklimaat. Landen die hoog staan op de quality of life-index hebben veel weg van het beloofde land. Maar is simpelweg daarnaartoe trekken al genoeg om ervan te kunnen profiteren? De Noorse regisseur Leiv Igor Devold (Poolse immigrant van de tweede generatie) onderzoekt in zijn speelfilmdebuut de moeilijkheden die bij die belofte komen kijken.

In het ironisch getitelde Norwegian Dream is dat ideale woonklimaat er nog niet voor de Poolse werknemers van een visfabriek nabij Trondheim, waar ze duizenden stukken zalm per persoon per dag moeten fileren. Ze wonen tegen een exorbitante huur in een aangrenzend gebouw, in kamers die ze moeten delen. Toch kijken ze allemaal vooruit naar betere tijden.

Devold baseerde zich voor de film op een waargebeurd voorval van zeventig Poolse arbeiders die 34 dagen in staking waren gegaan bij een Noorse visfabriek om een ​​collectieve arbeidsovereenkomst te krijgen. Setting en camerawerk ademen sociaal-realisme, maar de plannen van Devold en zijn scriptschrijvers blijken groter dan deze staking alleen.

De introverte 19-jarige Robert (een mooie hoofdrol met weinig tekst maar vol blikken van de jonge Poolse acteur Hubert Milkowski) komt als nieuweling terecht in deze Poolse enclave. Hij wil in Noorwegen werken om de schulden van zijn moeder af te lossen, maar in de fabriek krijgt hij te maken met vlinders in zijn buik die hij maar beter kan verzwijgen. Hoewel hij in het beloofde land zit, is hij nog altijd omringd door zijn landgenoten. Hoe zullen die reageren als blijkt dat hij verliefd is op Ivar, de geadopteerde – en openlijk queer – zoon van de eigenaar van de visfabriek?

Wat aanvankelijk nog aanvoelt als een organische en mooi terloopse manier om meerdere thema’s samen te brengen – van migratie en integratie tot coming-out en arbeidsomstandigheden – verwordt ondanks de kalme en rustige toon tot een complexe brei aan onderwerpen. Dat zou je kunnen interpreteren als een film die wil zeggen dat een probleem nooit alleen komt, maar het zorgt er vooral voor dat het ene gewichtige element het andere van de voorgrond verdringt. Door de overdaad aan goede bedoelingen zegt deze geëngageerde film nu minder dan die zich had voorgenomen.

bron: www.filmkrant.nl