Gay Vrienden Club

Coming of age In ‘Lonesome’ vlucht de zwijgzame cowboy Casey naar Sydney voor de homofobie in zijn geboortedorp. Hij is stuurloos, tot hij op een seksdate Tib ontmoet. De gay-cowboy is een commentaar op Amerikaanse heteromannelijkheid, daar voegt deze film weinig aan toe.

Casey (Josh Lavery) vlucht vanuit zijn homofobe geboortedorp naar de grote stad Sydney, in ‘Lonesome’.

Dát is een echte man, dachten we in de jaren zestig. The Marlboro Man: ruw, woest aantrekkelijk, vrijwillig eenzaam, zo mannelijk als de sigaret in zijn mondhoek en de whisky in zijn fles. In de 21ste eeuw roept de sigarettencowboy een ander beeld op. Hij is zó macho mannelijk dat je je afvraagt: wat probeert hij te verbloemen?

In de afgelopen zestig jaar is ‘de cowboy’ een gay-icoon geworden. Dat kwam deels omdat zulk soort macho’s een rol vervulde in de seksuele fantasieën van de tijd (zie pornografie van de jaren zestig/zeventig). Maar vooral omdat lhbti-kunstenaars het beeld ironisch gebruikten, (zie Warhols Lonesome Cowboy). De gay-cowboy was een commentaar op Amerikaanse heteroseksuele mannelijkheid. Afgelopen decennia speelden films met dit stereotype: Midnight Cowboy, Brokeback Mountain, The Power of the Dog. Er is nu een nieuwe: Lonesome. Het voegt weinig toe.

De zwijgzame cowboy Casey (Lavery) vlucht naar Sydney voor de homofobe haat van zijn kleine geboortedorp. Hij is stuurloos, zoekt betekenis in betekenisloze sekspartijen, soms tegen betaling. ’s Nachts droomt hij dat hij in graanvelden zit, het warme licht van een Instagramfilter op zijn eenzame naakte torso. Op een seksdate ontmoet hij Tib (Gabriel). Die blijkt vergelijkbare problemen te hebben. De twee draaien om elkaar heen, drijven hun lust tot het uiterste en komen na een meanderend anderhalf uur tot de voorspelbare conclusie: love will conquer all.

Het is vervangbaar, de eentonige plot, maar ook het permanente-zonsondergang-licht en de ongeïnspireerde muziek. De personages zijn echter het grootste probleem. Boreham geeft ze een trauma, maar dat geeft hun afstandelijke gestaar geen diepgang. Daar is meer voor nodig: chemie, goede dialogen, acteertalent.

Op één punt verlegt Lonesome wel de grenzen van de gay cowboy-traditie: in de seks. Boreham castte zijn spelers op seksapp Grindr. Het maakt de vele expliciete seksscènes realistischer dan je ooit in een film tussen twee mannen zag. Helaas doet de film daardoor ook verdacht veel aan softporno denken.

bron: www.nrc.nl