Gay Vrienden Club

Theatermaker Florian Myjer keert via zijn lievelingsboek Brideshead Revisited terug naar de tijd waarin het leven nog voor hem lag.

Florian Myer in Brideshead Revisited, van toneelgroep De Warme Winkel

 Als zijn 16-jarige zelf beschrijft Florian Myjer hoe hij de enscenering zou vormgeven van zijn lievelingsboek Brideshead Revisited als hij later groot is. Hoe het rode theaterdoek opgaat en daarachter de studentenkamer van Charles Ryder verschijnt. In scherp contrast met de industriële uitstraling van theaterbroedplaats De Sloot beschrijft Myjer die kamer tot in detail, van het tapijt met geborduurde madeliefjes tot de dwarrelende stofdeeltjes.

Na onder meer Oorlog en vrede en Lady Chatterley’s lover grijpt Myjer opnieuw een roman aan voor een onderzoek naar (queer)identiteit. Myjer las het boek toen hij nog ‘diep in de kast’ zat, zo vertelt hij in de voorstelling. De impliciete homoseksuele liefde tussen Charles en de flamboyante en getroebleerde Sebastian Flyte, bood hem een ingang om die in zichzelf sluimerende gevoelens te ontdekken, en tegelijk de mogelijkheid ze te ontkennen.
Een terugkeer naar het boek

Zoals Charles in het boek van Evelyn Waugh terugkeert naar het landgoed waar hij een zomer doorbracht met Sebastian, zo is de voorstelling een terugkeer naar het lezen van dat boek. Een verkenning van wat het toen betekende en wat daar nu van rest. Dat doet Myjer niet alleen. Hij nodigt Abke Haring uit om het boek samen met hem te bewerken.

In een op het toneel nagebouwd kantoortje komt Haring binnenstappen als een kauwgom kauwende, razendsnel pratende wervelwind. Hé leuk, een piano en o ja, het boek heeft ze trouwens niet gelezen. “Wel de film doorgescrolld.” Een aantal keer herhaalt die scène zich, met nieuwe variaties. Ze stellen elkaar vragen. Over hun eerste ervaringen met sensualiteit en incidenten waar je je voor schaamt.

Dat middendeel is omlijst met twee monologen. Het is een net wat schematische vorm die iets mist van het speelse schakelen tussen literatuur en persoonlijke anekdote dat Myjer in eerdere romanbewerkingen zo feilloos beheerste.

De jeugdige periode van belofte

Al past deze meer melancholische toon ook wel bij een boek dat volgens Myjer de jeugdige periode van belofte weergaloos schetst, maar (net als de voorstelling) vooral gaat over hoe het leven dat volgt zelden de beantwoording is van die belofte. Eerder valt dat geruisloos in de plooi en ineens ben je tien jaar ouder en blijkt die periode van belofte misschien wel de apotheose te zijn geweest. Waar je toen te weinig bij stilstond en nu niet meer naar terug kunt keren.

Het is ook een periode waarin je je als een nog wat vormeloze massa door het leven beweegt. Waarin seksualiteit nog vooral schaamte is, zeker als die zich niet voegt naar de heteroseksuele en binaire normen. Waarin het soms belangrijker voelt om ergens bij te horen dan om jezelf te zijn. Het zijn dergelijke bespiegelingen die opdoemen in de vaak geestige maar vooral kwetsbare dialoog die Myjer en Haring met elkaar aangaan.

bron: www.parool.nl

dewarmewinkel.nl/voorstellingen/brideshead-revisited