Gay Vrienden Club

Coco Coquette is al zesentwintig jaar de drijvende kracht en gastvrouw van travestiecabaret in de donkerste maand van het jaar: december. Eerst opereerde Coco met Jet Leg als duo Chicks with Dicks en toen waren de shows in Winston Kingdom in de Warmoesstraat. Nu staat Coco al weer jaren haar mannetje in Casa Rosso op de Wallen. Sindsdien heten de travestieshows Symphonica in Casa Rosso.

Mijn lieve vriendin Els en ik bezoeken de show op zondag 8 december. We betreden het befaamde erotische theater, dat in 1969 werd geopend door Zwarte Joop, voor de eerste keer in ons leven. Toch bijzonder voor twee Amsterdamse meisjes. We strijken neer op de pluchen stoeltjes met om ons heen wandversieringen in de vorm van levensgrote naakte vrouwen. Naast ons gaat een ouder echtpaar zitten. Ook echte Amsterdammers. De vrouw maakt desgevraagd een foto van ons; ik maak een foto van haar en haar man. Ze kijkt om zich heen en zegt: “Allemaal bejaarden, hè? O sorry, niet onaardig bedoeld, hoor”. De vorige keer dat zij en haar man in Casa Rosso waren, was vijftig jaar geleden. Net na de opening Ze zegt lachend: “We waren nieuwsgierig. En we waren er vroeg bij.”

Alles op de hak

Coco Coquette

Dan begint de show. Coco Coquette betreedt de zaal via het gangpad in een extravagante robe, van top tot teen behangen met lichtjes en met op het hoofd een torenhoge plastic pruik. Wanneer Coco op het podium staat, blikt ze schalks de zaal in en zingt dat we zeker aan onze trekken zullen komen en dat alles op de hak wordt genomen. La Coco vertelt trots dat Casa Rosso op de werelderfgoedlijst van de Funesco staat. Ze neemt de huisregels door: “Geen geslachtsdelen laten zien… O nee, dat is voor de live show vanavond”. Haar vaste sidekick Mario Magic, gestoken in een knalroze pak, zegt dat de telefoons uit moeten en er geen foto’s mogen worden gemaakt. Coco, gespeeld verontwaardigd: “Nee? Waarom niet? Ga gerust uw gang. En telefoons hoeven ook niet uit. Gezellig, dat gerinkel.”

Chapeau!

Er zijn elke show zes gastartiesten, een keuze uit een lijst van acht mogelijkheden. Helaas deden bij de show, die wij bezochten, ‘good old’ Victoria False en Charité le Bustier niet mee. Onze entertainers van dienst waren Hella Holland, Pia Vapeur, Dora Royale, Taylor Made, de Poppers en – vreemde eend in de bijt – Gavin Reijnders. Chapeau voor allemaal! Voor de quasi-chique Hella Holland met haar knipoogversjes: “Ik offer graag mijn pumps/ Voor een wereld zonder Trumps”, haar jazzy songs en een hertaling van It ain’t neccesarily so: ‘Dat is nog het gekste van bijbelse teksten/ Je ziet het zelden letterlijk zo’. Chapeau voor de royaal uitgedoste, even royaal bemeten, uit Kroatië afkomstige Dora Royale met haar platte en o zo vette optredens: “I’m just a sweet transvestite from Transsylvania”. Ze plukte uit het publiek Mr. Leather 2020 om een semi-erotische dans op het toneel uit te voeren en in haar tweede optreden droeg ze een kittig pakje dat over haar hele torso de kop van Donald Trump; met zijn bekende opengesperde mondje. Ik wist niet dat dit soort pakjes er in XXXL bestonden. Chapeau ook voor de acrobaat Taylor Made, die eerst uitblonk in een paaldansact – vrijwel naakt, afgezien van witte laarzen en een superkleine, goedgevulde string – en daarna midden in de zaal in een trapeze-act met doeken aan het plafond.

Vreemde eend

Chapeau ook voor Pia Vapeur met haar ringbaardje; eerst in het zwart en na de pauze in het wit met de grootste flaphoed die ik ooit zag. Chapeau voor het muzikale duo De Popppers, dat eerst als engelen optrad en na de pauze als twee kerstmannen, gezeten op de rug van twee rendieren. Dus eigenlijk met ieder een rendier tussen de benen. Ze zongen: ‘Kerstmis doet ons keer op keer beterschap beloven/ Laat dan deze keer het lichtje niet meer doven’. Een verrassing was de benjamin Gavin Reijnders, de vreemde eend in de bijt. Hij stond in februari jongstleden in de finale van het Leids Cabaret Festival en geldt als aanstormend talent in de vaderlandse cabaretwereld. Een fris jong blaadje in korte broek, die van zijn homoseksualiteit bepaald geen geheim maakt. Integendeel: het is een groot onderdeel van zijn act. In Casa Rosso dweepte hij met de musical High School Musical, hij speelde op zijn gitaartje – of was het een ukelele? – een popliedje over knappe jongens, zong over homo-romantiek in zijn wensliedje Romantiek is voor hetero’s. Chapeau!

La Coco: diva én clown

Mario Magic en Coco Coquette (foto Els Goetheer)

 

Coco Coquette op klompen (foto Stephan Metzlar-Rudolph)

 

Maar mijn hoogste hoed gaat af voor Coco Coquette, die deze show voor de 26ste keer nieuw leven inblaast en dertig jaar geleden al optrad in het Anthony Theater; ook op de Wallen. Dat deed ze met ‘beauty with brains’ Dolly Bellefleur, Victoria False, Hellun Zelluf, Vera Springveer, Mizz Mopsie, Tilly Trekhaak en Molly Strychnine. Coco Coquette – in het dagelijks leven Koos van den Berg en al jaren werkzaam bij de gemeente Amsterdam – is een dragqueen van de ouderwetse stempel: grappig, rap van tong en ontwapenend schaamteloos. Ze kondigde zondag gasten bijvoorbeeld aldus aan: “Wil de zanger de microfoon in de hand of in de stand?” Of: “Komt ze van voren of komt ze van achteren?” Coco kan ook lekker vals uit de hoek komen: “Ik wil graag stilstaan bij een artiest die ons afgelopen  jaar is ontvallen: “Liesbeth List… O nee, die leeft nog. Ik bedoel: Martine Bijl”. Waarna ze met grote onschuldige ogen De makelaar van Schagen zong. Diva Coco bewees ook haar clowneske kwaliteiten als een op klompen tapdansende Frau Antje. Chapeau!

“Een travestieshow hóórt bij Amsterdam”

Mijn Amsterdam met Koos van den Berg/Coco Coquette in de PS van de Week in Het Parool (22 november 2003)

 

De finale in 2018 (foto Wessel Haaxman)

 

Op 22 november 2003 sprak ik Koos van den Berg/Coco Coquette voor mijn pagina Mijn Amsterdam in de PS van de Week van Het Parool. De aanleiding was de travestieshow Wimpertijd! met haar Chicks with Dicks-‘zuster’ Jet Lag. Koos/Coco zei toen: “Een travestieshow hóórt bij Amsterdam”. En haar/zijn grootste wens destijds? “We hopen, als het duo Coco en Jet, komend jaar mee te doen aan het Eurovisie Songfestival. We hebben Everybody’s beautiful ingestuurd, een liedje gemaakt door de Turkse broers Volkan en Hakan Korkmaz. Het is alleen daarom al perfect om Nederland in Turkije te vertegenwoordigen”. Helaas was de show die Els en ik zondag 8 december bezochten niet vol. Er zijn deze maand nog vier kansen: 15 december, 22 december, 26 (Tweede Kerstdag) en 29 december.

Een heerlijke Mokumse middag

Vóór aanvang werden Els en ik nog gefotografeerd op de Wallen, met op de achtergrond een zedige zwaan. Na afloop poseerden we voor de ingang van Casa Rosso met de op rendieren gezeten kerstman-Poppers en later ontmoetten we nog Charl Bakker – rond de Zeedijk bekend als Amy Huiswijn – in Café ’t Mandje. Een heerlijke Mokumse middag in drag- en kerstsfeer.