Gay Vrienden Club

Kort geleden verscheen “Vuurgloed”, de nieuwste literaire thriller van Boris Dittrich. In deze gelaagde vertelling komen thema’s als machtsmisbruik, slachtofferrechten en LHBTQ+-acceptatie op indringende wijze samen. Hoofdpersoon Robin vecht voor erkenning van een doofgehouden misdaad – een verhaal vol spanning, rouw en innerlijke moed. Met zijn romans verbindt Dittrich zijn maatschappelijke inzet met literaire zeggingskracht. In dit interview spreekt Dittrich openhartig over zijn inspiratie, engagement en het vuur dat hem drijft: ‘Die “Vuurgloed”, dat vuur vanbinnen, is wat ons mens maakt.’

Wat was het eerste beeld of idee dat leidde tot het schrijven van “Vuurgloed”?

De roman kreeg zijn titel op een onverwacht moment. Tijdens een werkbezoek aan Aruba, waar ik als lid van een Kamerdelegatie een gesprek voerde met geestelijken over de openstelling van het huwelijk, werd ik door een dominee uitgenodigd om in de oude Statenbijbel van zijn kerk te bladeren. Terwijl ik nadacht over een titel voor mijn roman, legde ik mijn vinger willekeurig op een pagina – en het woord ‘vuurgloed’ sprong eruit. Het voelde als een geschenk, een aanwijzing. Ik kende het woord niet, maar het resoneerde onmiddellijk met de kern van mijn verhaal: een innerlijk brandend verlangen naar waarheid en gerechtigheid.

In hoeverre herkent u zichzelf in de strijdlust van hoofdpersoon Robin?

Robin accepteert geen gemakkelijke antwoorden. Ze bijt zich vast, zelfs wanneer officiële instanties haar ontmoedigen of negeren. Die vasthoudendheid herken ik. In mijn werk als politicus en mensenrechtenactivist heb ik ook vaak tegen de stroom in moeten gaan. De zoektocht van Robin weerspiegelt iets fundamenteels: het recht van slachtoffers om gehoord te worden.

Was het uw bedoeling om thriller en rouwportret te laten samensmelten?

Absoluut. Ik wilde geen puur plotgedreven boek schrijven. “Vuurgloed” gaat over verlies, maar ook over veerkracht. Robin rouwt om haar moeder, maar haar verdriet verandert in vastberadenheid. Door die innerlijke ontwikkeling krijgt het verhaal diepgang. Het gaat over wat rouw met iemand doet en hoe dat kan aanzetten tot actie.

Wat betekent de titel “Vuurgloed” voor u persoonlijk?

Voor mij verwijst het naar de kern van wat mensen drijft. Die “Vuurgloed” is wat mensen op de been houdt als het moeilijk wordt. Het is het vuur dat blijft smeulen, ook als anderen niet in je geloven of je verhaal wegwuiven. In mijn werk als parlementariër, maar ook als schrijver, zie ik hoe belangrijk die innerlijke vlam is – zeker voor slachtoffers die vaak jarenlang geen gehoor vinden.

In het boek speelt seksisme binnen studentenculturen een rol. Wat zegt dat over onze tijd?

Het is beschamend hoe weinig er verandert. Toen ik studeerde, waren er al incidenten met vrouwonvriendelijke teksten en gedrag. Nu zie je nog steeds ‘bangalijsten’ en vrouwen die publiekelijk vernederd worden. Dat zijn geen incidenten. Het zijn uitingen van een structureel probleem, dat diep geworteld zit in machtsdenken en groepscultuur.

Wat moet er veranderen in hoe instanties omgaan met slachtoffers van machtsmisbruik?

Er moet veel meer aandacht komen voor het menselijke verhaal achter een aangifte of melding. Te vaak wordt het systeem beschermd, niet de persoon. Ik zie het bij universiteiten, bij bedrijven, bij justitie. Slachtoffers worden niet geloofd of krijgen te horen dat hun verhaal imagoschade kan veroorzaken. Dat is de wereld op zijn kop. Als we niet ingrijpen, dreigen mensen het vertrouwen in de rechtsstaat volledig te verliezen.

Hoe heeft uw politieke ervaring doorgewerkt in uw schrijverschap?

In de Kamer werkte ik aan wetgeving rond slachtofferrechten en seksuele misdrijven. Die kennis neem ik mee in mijn fictie. Ik schrijf geen betoog, maar een verhaal. Toch sijpelen thema’s als rechtvaardigheid, onmacht en institutioneel falen daar vanzelf in door. Het is een andere manier van pleiten – niet via een debat, maar via personages.

Zit er een politieke boodschap in “Vuurgloed”?

Ja, maar niet expliciet. Ik wil lezers niet overtuigen met een pamflet. Ik wil ze meenemen in een verhaal waarin ze zelf verbanden kunnen leggen. Wat betekent het als autoriteiten wegkijken? Wat zegt het over onze cultuur als slachtoffers zich tweemaal verraden voelen – eerst door de dader, daarna door het systeem? Die vragen liggen onder de oppervlakte.

In het boek is Robin verliefd op een vrouw. Was het een bewuste keuze om een positieve LHBTQ+-relatie te laten zien?

Zeker. Te vaak worden LHBTQ+-personages neergezet als gebroken of problematisch. Ik wilde twee jonge vrouwen neerzetten in een gezonde, liefdevolle relatie. Representatie gaat niet alleen over zichtbaar zijn, maar ook over hoe je zichtbaar bent. Fictie kan acceptatie bevorderen, maar alleen als we daar bewust mee omgaan.

Wat hoopt u dat lezers meenemen uit “Vuurgloed”?

Ik hoop dat ze beseffen hoe complex de werkelijkheid is. Dat slachtoffers soms decennia moeten wachten op erkenning. En dat ze zich afvragen wat hun eigen rol is – als omstander, als professional, als kiezer. En ook: dat ze zichzelf blijven volgen, ondanks weerstand. Die “Vuurgloed”, dat vuur vanbinnen, is wat ons mens maakt.

Bent u alweer bezig met een nieuw boek?

Ja, ik ben voorzichtig begonnen aan iets nieuws. Het wordt opnieuw een boek met een maatschappelijke onderlaag, al is de precieze vorm nog aan het ontstaan. Schrijven is voor mij geen losstaand proces. Het hangt samen met wat ik zie, lees en meemaak in de wereld om me heen.

Wat geeft u meer voldoening – wetten maken of verhalen schrijven?

Beide hebben impact, op verschillende manieren. Ik kijk met trots terug op mijn rol bij het openen van het huwelijk en het spreekrecht voor slachtoffers. Maar als iemand mij schrijft dat mijn boek hen geraakt heeft, of geholpen iets in hun leven aan te pakken, dan raakt me dat diep. De vorm is anders, maar de intentie hetzelfde: mensen in beweging brengen.

Wat geeft u hoop, ondanks alle tegenwind die u beschrijft in “Vuurgloed”?

Dat mensen niet opgeven. Dat slachtoffers blijven spreken, schrijvers blijven schrijven, activisten blijven duwen. Zolang er mensen zijn die hun vuurgloed volgen, geloof ik dat verandering mogelijk is. Misschien langzaam, maar niet onomkeerbaar. Dat geeft me hoop.

Over Boris Dittrich

Boris Dittrich (1955) is schrijver, jurist, mensenrechtenactivist en sinds 2019 lid van de Eerste Kamer voor D66. Hij was advocaat in Amsterdam en rechter in Alkmaar. Als Tweede Kamerlid speelde hij een sleutelrol bij de openstelling van het huwelijk voor paren van gelijk geslacht in Nederland. Na zijn periode in de Tweede Kamer werkte hij als Global Advocacy Director voor LHBTQ+-rechten bij Human Rights Watch. Met zijn romans, waaronder het recent verschenen “Vuurgloed”, verbindt hij zijn maatschappelijke inzet met literaire zeggingskracht

Over het Boek

“Vuurgloed” – Boris Dittrich
Uitgeverij: Ambo|Anthos
Verschijningsdatum: 27 februari 2025
ISBN: 9789026369230
Aantal pagina’s: 344

bron: www.gaykrant.nl

Delen